Φορολογία στα Γήπεδα

"Εγώ δεν πάω μάππα, γιατί να πιερώσω;" "Εν θωρείς ούτε στην τηλεόραση;" "Όι! Αφού ξέρεις, με εγώ ασχολούμαι, με τα κοπελούθκια μου."

Εύλογη η ερώτηση του φίλου. Αποτελεί ακριβώς παράδειγμα στη θεώρηση του υπουργού οικονομικών για κοινωνική αδικία σε περίπτωση που επιβληθούν βαρύτεροι φόροι, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες αστυνόμευσης των γηπέδων. Αφού καταλήξαμε λοιπόν ότι η αστυνόμευση είναι απαραίτητη, παρά τις αντιθέσεις των "φιλάθλων" και παλιότερα της UEFA, οφείλουμε να καλύψουμε κάπως τα έξοδα αυτά, πέραν του ποσού που είχε προβλεφθεί από τον ΚΟΑ.

Πώς όμως αν όχι με κρατικά λεφτά; Ο αντίλογος στον υπουργό και στον φίλο πιο πάνω θα ήταν πως, όλοι πληρώνουμε φόρους από τους οποίους μπορεί να μην επωφελούμαστε ποτέ άμεσα. Πχ., οι επιχορηγήσεις του γραφείου ευημερίας προέρχονται από φόρους που πληρώνουμε όλοι μας, λίγοι όμως τις δικαιούνται. Το ίδιο συμβαίνει με τα λεφτά που πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, για τα δημόσια έργα και τόσα άλλα. Τί θα πείραζε αν ένα μέρος από τα δημόσια έσοδα πήγαινε και για την αστυνόμευση ποδοσφαιρικών αγώνων;

Εδώ επιστρέφουμε στον όρο της κοινωνικής αδικίας. Ο ίδιος αντίλογος ίσως να συνέχιζε πως το ίδιο αδικία είναι να πληρώνονται αυτοί οι φόροι, αφού δεν εκμεταλλεύονται προς όφελος μας. Η διαφορά όμως εναπόκειται στην ιδεολογία διαχείρισης τους και μιας που και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι άλλες στο πνεύμα των καιρών, θέλει να περάσει ως πρότυπο Κοινωνικού Κράτους, εκτός από το μέρος που παρακρατεί για τα λειτουργικά του έξοδα, τους διαμοιράζει σε ευάλωτες και περιθωριοποιημένες υποομάδες. Το να μαζέψει λεφτά και να τα χρησιμοποιήσει σε έναν τομέα, που όχι μόνο θεωρείται το νέο "όποιο" του λαού μετά την θρησκεία, αλλά αποφέρει πολλά εκατομμύρια σε μονάδες, κάθε άλλο παρά κοινωνικό μέτρο μπορεί να χαρακτηριστεί. Η χρήση των χρημάτων για πλουτισμό ή για επιβίωση είναι το ζητούμενο.

Κι εδώ βρίσκεται η ουσία, εδώ βρίσκεται και η λύση. "Χέρι πούγκα σας!" θα έλεγε στα ποδοσφαιρικά σωματεία ο φίλος, όχι μόνο για ένα μικρό μέρος των εξόδων της αστυνόμευσης, αλλά το μεγαλύτερο ποσόν και όλων των υπόλοιπων εξόδων και συντήρησης και επιδιόρθωσης των ζημιών.

Η Πρόθεση της Καταδίκης

Αν ο διάβολος υπήρχε, πράγματι θα είχε πολλά ποδάρια κατά το λαϊκό ρητό. Και καμιά φορά, άμα τύχει κι ένα από αυτά σπάσει, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι κακουργηματική πράξη, ίσως κι ανθρωποκτονία. Όμως η πρόθεση, ένα συστατικό στοιχείο καθοριστικό για την έκταση της ποινής, είναι μια έννοια ρευστή, γιατί αντίθετα με το αποτέλεσμα της εγκληματικής ενέργειας ή -εν μέρη- τις αντικειμενικές συνθήκες, δεν είναι ορατή, δεν είναι μετρήσιμη.

Είναι πάνω σ' αυτό το στοιχείο που στηρίζεται, αν όχι κάθε φορά τις πλείστες, η υπεράσπιση του κατηγορουμένου. Γιατί ο νομοθέτης, αναγνωρίζοντας την επίδραση του παραλόγου, της τύχης και των συμπτώσεων, στην ανθρώπινη μοίρα, τιμωρεί επιεικέστερα τα εγκλήματα εξ αμελείας ή άνευ προθέσεως. Οπότε και όπου υπάρχει αξιόποινη πράξη, ο υπαίτιος καλείται να πληρώσει ανάλογα της πραγματικής και της προσδοκώμενης ζημιάς καθώς και των περιστάσεων. Όταν η προσδοκία για καταστροφή απουσιάζει, η επιβαλλόμενη ποινή από το δικαστήριο οφείλει να είναι η ελάχιστη. Σ' αυτήν της τη παρουσία/απουσία είναι που περιστρέφεται το νομικιστικό παιχνίδι.

Η περίπτωση του Robert Farquharson είναι παραδειγματική. Αφού εξέτισε δύο περίπου χρόνια προφυλακιστέος και άλλα τόσα σε κάθειρξη για ένα έγκλημα που εμπίπτει σε τομείς ισχυρά απεχθείς στο κοινωνικό φαντασιακό, αυτών της τεκνοκτονίας και των εγκλημάτων πάθους, κάτι που εξυπηρετούσε τα μέγιστα το βαθμό θεαματικότητας της υπόθεσης καθώς και τα χαρακτηριστικά του ρόλου του δολοφόνου, αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση μόλις την περασμένη Δευτέρα. Κι ο λόγος: η υπεράσπιση διέψευσε την απόδειξη παρουσίας προθέσεως αναγκάζοντας ομόφωνα τους δικαστές να εξαγγείλουν την επιλογή της εγγύησης.

Είναι αναμενόμενο το γεγονός αυτό να "θίγει" το αίσθημα φυσικού δικαίου του κοινού, όπως άλλωστε φάνηκε από τα αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης. Είναι όμως αντικειμενικά άδικο αυτό που συνέβη; Ξεγλίστρησε ο Ferquharson από τη Δικαιοσύνη μέσα από ένα παραθυράκι του νόμου; Το αποδεικτικό στοιχείο της πρόθεσης ήταν μια εξ ακοής μαρτυρία μιας συζήτησης, χωρίς τρίτους παρόντες, μήνες πριν το συγκεκριμένο περιστατικό. Ο κατηγορούμενος είχε δηλώσει πως ήθελε να εκδικηθεί την πρώην σύντροφό του "παίρνοντας απ' αυτήν ό,τι πολυτιμότερο έχει". Στη δίκη, το υπονοούμενο αυτό χρησιμοποιήθηκε στο να στηρίξει την κατηγορία του φόνου εκ προμελέτης, υπονοώντας πως "ό,τι πολυτιμότερο" έχει μια μάνα είναι τα παιδιά της. Καταρρίπτοντας τη μαρτυρία αυτή, η ύπαρξη πρόθεσης εξαφανίζεται αφήνοντας υπόνοιες το συμβάν να πρόκειτο για ατύχημα.

Εγείρονται τώρα εντελώς διαφορετικά ερωτηματικά, ερωτηματικά που όμως δεν εξυπηρετούν τόσο το "εμπόριο φόβου" των ΜΜΕ και γι' αυτό δεν ακούστηκαν ακόμα. Πώς ένα δικαστήριο καταδίκασε σε τρεις φορές ισόβια αποδεχόμενο μια εξ ακοής μαρτυρία ενός υπονοούμενου -σε συνδυασμό βέβαια με άλλα στοιχεία της συμπεριφοράς του κατηγορουμένου εκείνη τη νύχτα- για ανθρωποκτονία με πρόθεση; Μήπως κατακραυγή της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ παρέσυρε το δικαστήριο στη λήξη λανθασμένης ή πιο τιμωρητικής απόφασης; Αν αυτό αληθεύει, πώς ξεπληρώνονται τέσσερα και πλέον χρόνια στέρησης της ελευθερίας, ισόβιου στιγματισμού και ψυχικής οδύνης;

Σημειώστε πως η ίδια η μητέρα των θυμάτων πίστευε από την αρχή την αθωότητα του πρώην συζύγου της και στάθηκε, όπως και στην φωτογραφία, στο πλάι του καθ' όλη αυτή τη διάρκεια.

*Η φωτογραφία από τη Herald Sun .au

Σαν Δάκρυα...

Η αγωνία του ανθρώπου καθρεφτισμένη στην μόνη αιωνιότητα, αυτή της Φύσης...

What's New Copycats?

Το ότι δεν έχουμε καμία πρωτοτυπία σαν λαός και επαναπαυόμαστε στη μετριότητά μας είναι πλέον δεδομένο. Ακόμα και οι διάφορες αποκλείσεις, όπως το ξέσπασμα στη Λάρνακα σήμερα, δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα στενά όρια της κυπριακής νοοτροπίας. Φυσικά, στο συγκεκριμένο επεισόδιο, πρέπει να συμπεριληφθούν οι παράγοντες του αυθορμητισμού της νεότητας και η ανάγκη εκτόνωσης.

Ωστόσο, είναι απαράδεκτο ένα τραγικό συμβάν που οδήγησε στο θάνατο ενός αγοριού να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και ίσως διαστρέβλωσης των γεγονότων, ώστε να προσφέρει μια ευκαιρία οι νεαροί "να δείξουν τον νουν τους". Επ' αυτής της ευκαιρίας λοιπόν, επιχείρησαν να αντιγράψουν τις πορείες στην Αθήνα κατά το πρότυπο της μνήμης του Αλέξη. Πράγματι, επιφανειακά, αν τα όσα ισχυρίστηκε ο εξ ακοής μάρτυρας αληθεύουν, υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των δύο θανάτων. Η εκλαϊκευμένη δε αντίληψη πιθανόν να ισχυριζόταν ότι είναι "το ίδιο και το αυτό". Και όμως όχι! Υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές πέραν των πρωταγωνιστών που δεν αφήνουν περιθώρια σύγκρισης.

Προσωπικά, όσον αφορά το σημερινό επεισόδιο, το θεωρώ ένα ανώριμο ξέσπασμα εντελώς αχρείαστο και προσβλητικό προς τη μνήμη όχι μόνο του παιδιού, αλλά και όλων όσων χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο. Λυπάμαι που η μικροαστική στενοκεφαλιά μας και οι εκφυλισμένες προτεραιότητες μας έχουν μολύνει και τη νέα γενιά. Η κατάσταση διαιωνίζεται...

Μέτρα Πρόληψης κι Αντιμετώπησης Ληστειών

Σύντομες οδηγίες δράσεις και συμβουλές από την αστυνομία. Πράγματα που όλοι οι πολίτες θα έπρεπε να ξέρουν.

*Το κείμενο δεν εξαντλεί ούτε και είναι πλήρης δυνατών ενεργειών για τη πρόληψη ληστειών

Το link εδώ!

Etage Noir

Η Ημιμάθεια στην Υπηρεσία της AGB

Δήλωση: Θεωρώ και πλέον επίσημα το δελτίο ειδήσεων του Mega Channel Κύπρου μη έγκυρο και νουμερολάγνο. Και φυσικά αυτό δεν συμβαίνει μόνο με το δελτίο του συγκεκριμένου σταθμού - αυτός αναφέρεται εδώ μόνο και μόνο γιατί τον νόμιζα η τελευταία από τις εξαιρέσεις - αλλά με όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς συμπεριλαμβανομένου πολλές φορές και του ΡΙΚ και πραγματικά με λυπεί η στάση πολλών θεωρούμενων ως "καταξιωμένων" δημοσιογράφων.

Απόψε παρακολουθήσαμε μια ζωντανή συνέντευξη του υπουργού Δικαιοσύνης για το γνωστό θέμα του χουλιγκανισμού. Φυσικά και είναι θέμα μείζονος σημασίας. Φυσικά και οι εξαγγελίες που έγιναν καθυστερούν εδώ και καιρό. Ωστόσο δεν μπορείς να βάλλεις πυρά κατά πάντων και μάλιστα άδικα μόνο και μόνο για ν' ανεβάσεις την τηλεθέαση! Κατηγορείτε πως οι ποινές ήταν μηδαμινές. Ξέρετε υπό ποιες προϋποθέσεις και με ποια στοιχεία υποβλήθηκαν; Κατηγορείτε πως κάποιες διώξεις δεν ασκήθηκαν. Πόσο χρόνων ήταν οι κατηγορούμενοι και ποια τα στοιχεία; Ξέρετε τί προβλέπει η νομοθεσία για τους ανηλίκους; Είναι αστείο "κύριε καταξιωμένε παρουσιαστή" - που στα τηλεοπτικά δεδομένα η "καταξίωση" μετριέται με τα νούμερα - να ζητάς ποινή κάθειρξης σε 15χρονο! Ξέρετε έστω τα βασικά μέρη του Ποινικού Κώδικα της Κύπρου ή ζήτε σε άλλη διάσταση; Και εν πάσι περιπτώσι, μην υποκρίνεσαι πια πως αντιπαλεύεις σε συμπεριφορές που σε συμφέρουν ή τουλάχιστον αν θα το κάνεις προσπάθησε να κάνεις την "κριτική" σου πιο πιστευτά!

Η βία στα γήπεδα ναι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Πώς όμως; Τρομάζω στη σκέψη να υιοθετήσουμε στρατηγικές στυλ Thatcher! Τί πρέπει να γίνει δηλαδή; Να υπάρχει αστυνόμευση σε κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα 1ης, 2ης, 3ης κατηγορίας και ακόμα ομάδων futsal; Να συλλαμβάνονται οι πάντες απλά και μόνο επειδή βρίσκονται στο χώρο; Να ποινικοποιήσουμε την κουκούλα και τα κασκόλ; Γιατί να μην κάνουμε πιο αυστηρές αλλαγές αλλά και πιο πρακτικές, όπως τη διεκπεραίωση των αγώνων στο φως της ημέρας, έστω στις 10 το πρωί! Τί είπατε "κύριε" παρουσιαστά; Δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα δεδομένα της Κύπρου; Ναι δίκαιο έχετε, πολλή ζέστη... Να πούμε στις 8 το πρωί με τη δροσούλα; Τί πάλι δεν συμφωνείτε; Α ναι! Ξέχασα! Εξυπηρετείται άλλους σκοπούς, αυτή τη συνέντευξη την κάνετε απλά για να δείξετε πόσο καίγεστε!

Άντε μου στο γήπεδο τώρα "κύριε"!

Δεύτερες Ευκαιρίες

Έχω εκφράσει πολλές φορές την αντίθεσή μου με τον θεσμό της φυλακής. Παρόλ' αυτά δεν παύει να παραμένει μια πραγματικότητα και η καθημερινότητα για ένα σεβαστό αριθμό ατόμων. Μα η ζωή δεν τελειώνει εκεί μέσα, τουλάχιστον όχι στη θεωρία... Και όταν βγεις καλήσε να επανενταχθείς στο κοινωνικό σύνολο ως πολίτης.
Το να βρεις δουλειά θα είναι από τα πρώτα σου μελήματα. Αλήθεια, αν εσείς ήσασταν εργοδότης, θα δεχόσασταν ποτέ έναν αποφυλακισθέντα στη δούλεψή σας;

Το δεύτερο poll του παρόντος ιστολογίου σας ζητά να απαντήσετε την πιο πάνω ερώτηση. Φυσικά όποια σχόλια σας είναι ευπρόσδεκτα, ειδικότερα εάν έχετε προσωπική εμπειρία σχετικά.

Σας ευχαριστώ για τη διάθεση του χρόνου και της συμμετοχή σας.

Ημερίδα "Βια στο Σχολείο..."

Θερμή παράκληση σε ό,ποιον είχε παρακολουθήσει την ημερίδα "Βία στο Σχολείο και η Αντιμετώπισή της" ή έχει κάποιο σχετικό υλικό να επικοινωνήσει στο cydelinquency@hotmail.com

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Έρωτας: Δύο Πλευρές του Ίδιου Νομίσματος

Πουτάνες οι ελπίδες σας κι αυτές τις πατρονάρουν

Κάθε φορά που κινδυνεύω να κυλήσω, θυμάμαι τον παλιό αγαπημένο Albert Camus και το Σίσυφο, τον Ξένο και τη μάνα του, τους Γάλλους και τους Γερμανούς, και μετά τ' αμάξι και το τέλος.

Είναι αυτή η καταραμένη κακή συνήθεια που ξέχασε ν' αναφέρει ο Πασχαλίδης και που τόσο πουλάν οι Εκκλησιές. Ακόμα κι ο σοφός λαός γελάστηκε και επιμένει να λέει "η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία." Ναι, έχει δίκαιο όμως... Πεθαίνει τελευταία η ελπίδα γιατί είναι ωραία. Είναι ωραία, καθησυχαστική και πρόσχαρη. Σε νανουρίζει κι εσύ κοιτάς ψηλά και προχωράς, θηρίο ήμερο δεμένο μ' αλυσίδες.

Μα είναι γελοία αυτή η φράση, όσο γελοία είναι κι η ίδια η ζωή. Γιατί είναι η ελπίδα που πρέπει να πεθάνει πρώτα αν θες εσύ πραγματικά να ζεις. Και κάθε στιγμή που ζεις να την ξανασκοτώνεις και να την ξανασκοτώνεις. Γιατί είναι πανούργα η άτιμη και σε κυνηγά. Είναι γλυκιά και σε καλεί σαν Σειρήνα να ξανακυλήσεις.

Μα μην ελπίζεις, μην φοβάσαι. Κι αν σε αφορίζουν, κι αν γεράσεις, κι αν σε κλείσουν στο τρελάδικο, στη φυλακή, εσύ είσαι πιο ελεύθερος κι απ' τα πουλιά. Γιατί ξέρεις την αλήθεια, η συνείδηση σου δίνει δύναμη. Επαναστατείς, δεν εγκαταλείπεις. Γιατί όταν σταματήσεις να ψάχνεις το δρόμο για τον πύργο, θυμάσαι να ζήσεις τις στιγμές. Και γίνεσαι πλούσιος, αυτάρκης, δυνατός.

Δεν αποζητάς το τέλος, όμως είσαι πάντα έτοιμος γι' αυτό. Είσαι ήρεμος και πάντα ανήσυχος. Αφού το ξέρεις πως η ετυμηγορία είναι η ίδια. Κι έτσι θα πεθάνουμε όλοι "σαν το σκυλί".

Ο Φόβος Εντός των Τειχών

Η ψηφοφορία έκλεισε με την πιο πάνω τελική μορφή.

Προτού συνεχίσουμε στην ανάλυση, πρέπει να συνειδητοποιηθούν οι περιορισμοί και τα λάθη της έρευνας. Είναι αδιανόητο ένα τόσο μικρό δείγμα, από ένα τέτοιο αδύνατο εργαλείο, σε αυτό το μικρο-δικτυακό περιβάλλον με όλες τις δυσκολίες πρόσβασης, αντιπροσωπευτικότητας και προσέλκυσης, να δώσει συμπεράσματα που να μπορούν να αναχθούν στις γενικότερες τάσεις του υπ' ερεύνηση πληθυσμού. Άρα, η ανάλυση της ψηφοφορίας περιορίζεται στις αρχές της περιγραφικής στατιστικής και συγκεκριμένα ανάγεται στις τάσεις των μπλόγκερ, κυρίως αυτών που επισκέπτονται κατά καιρούς το παρόν ιστολόγιο.

Tο τελικό δείγμα ανέβηκε στα 17 από τα υπολογισμένα 30 πραγματικά πρόσωπα που πέρασαν. Θεωρούμε πως οι αναλογίες επιτρέπουν τον παραλληλισμό με την έρευνα του Lexi Penitas (140 ερωτηματολόγια από ~350 μπλογκς τότε), οπότε και υπολογίζουμε πως περίπου 10 πρόσωπα από το δείγμα είναι άνδρες, ενώ τουλάχιστον 8 είναι 22 ετών ή μικρότεροι. Σημειώνουμε πως τα δημογραφικά στοιχεία του δείγματος είναι απαραίτητα σε κάθε στατιστική ανάλυση για την κατανόηση των αποτελεσμάτων.

Η τελική διαμόρφωση της ψηφοφορίας αναδεικνύει ένα σημαντικό ποσοστό που θα μπορούσε να καταρρίψει την αρχική μας υπόθεση, ότι δηλαδή οι κάτοικοι εντός των τειχών νιώθουν ανασφαλείς στην περιοχή τους. Όμως, σύμφωνα με τους περιορισμούς της έρευνας, πιο σωστά μεταφράζεται στο ότι το 35% των μπλόγκερς πιστεύει πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβούνται. Πράγματι, οι τελευταίες έρευνες ανά τω παγκόσμιω για τον φόβο του εγκλήματος παρουσιάζουν μια πιο αισιόδοξη στάση και δη κατά πολύ πιο συνειδητοποιημένη απέναντι στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, τουλάχιστον όσο αφορά το έγκλημα. Σημαντικότερος παράγοντας εμφανίζεται η πρότερη θυματοποίηση, με έμφαση στα βίαια εγκλήματα, τα οποία στην Κύπρο συγκριτικά δεν βρίσκονται σε ιδιαίτερη έξαρση, ακόμα τουλάχιστον.

Ωστόσο, το υπόλοιπο 65%, των μπλόγκερς πάντοτε, αναγνωρίζει αιτίες ανησυχίας. 4 ήταν οι ψήφοι για την εγκατάλειψη, 2 για τους αλλοδαπούς περίοικους, 1 για τις παρέες νεαρών, 2 αναφέρθηκαν στην οικονομική εκμετάλλευση, 1 στην διαφθορά και 1 έμεινε αδιευκρίνιστη.

Φανερά, η κύρια αιτία με 23% αποδεικνύεται να είναι η κακή κατάσταση στη οποία παραμένει εδώ και χρόνια η παλιά πόλη. Τα κακοδιατηρημένα σπίτια, οι εγκαταλελειμμένοι δρόμοι, τα καμίας καλλιτεχνικής φύσης γκράφιτι, σε συνδυασμό με τα τελευταία επεισόδια, φαίνεται να επαληθεύουν την θεωρία του σπασμένου παραθύρου. Σύμφωνα με τις βασικές αρχές της κοινωνιολογίας, το περιβάλλον είναι ένας από τους τρεις συντελεστές με τους οποίους κάποιος αλληλεπιδρά κι επισυνάπτει σχέσεις. Και όπως και σε κάθε σχέση, καθοριστικότεροι είναι οι ρόλοι της αμοιβαιότητας και της εξουσίας. Η προκείμενη εγκληματολογική θεωρία λοιπόν, συνδυάζει την εμφάνιση α-ταξίας με την αύξηση της εγκληματικότητας σε μια περιοχή. O Kelling στο άρθρο του χρησιμοποιεί κυρίως παραδείγματα βανδαλισμού. Σε ένα κτήριο, το οποίο έχει μείνει για καιρό με ένα σπασμένο παράθυρο, σύντομα θα εμφανιστούν νέες ζημιές, κι άλλα σπασμένα παράθυρα, παραβιάσεις εισόδων και γκράφιτι. Εάν η πρώτη ζημιά, το πρώτο σημάδι διαταραχής, δεν επιδιορθωθεί άμεσα, εμπνέει αμοιβαία νέες ζημιές όλο και πιο έντονες. Ο λόγος; Λείπει το συστατικό της εξουσίας. Κάποιος ο οποίος θα μπορούσε να επαναφέρει την τάξη και να προλάβει την επιδείνωση με μια απλή επιδιόρθωση.

Πώς όμως συνδέεται ο βανδαλισμός και η κακή εμφάνιση μιας περιοχής με την αύξηση της γενικότερης εγκληματικότητας και δη της βίας; Εδώ, εκτός της σχετικής βιβλιογραφίας, υποστηρικτικά στοιχεία παρείχε το ποιοτικό κομμάτι της έρευνας, δύο πηγές κάτοικοι Λευκωσίας, άγνωστοι μεταξύ τους. "...(η περιοχή εντός των τειχών) εν όπως την συτζιά του μαύρου. Ο καθένας κάμνει ότι θέλει τζι μέσα..." Ατυχής η μεταφορική έκφραση που επέλεξε ο πρώτος συνεντευξιαζόμενος, σημειώστε πως δεν αναφερόταν μόνο στους αλλοδαπούς περιοίκους. "...'Άμα μαζεύκεται τόσος κόσμος που εν έχει καμιά δουλειά, απλά επειδή εμπνέει τους η περιοχή, δεν εν επόμενο να γίνουν φασαρίες; Να αρκέψουν να κινούνται ναρκωτικά;...Εγώ πάντως εν θα εκυκλοφορούσα μόνη μου στην περιοχή..." ισχυρίζεται ο δεύτερος.

Η ανησυχία για την ασφάλεια στην περιοχή υπάρχει. Και η εμφάνιση της περιοχής αποτελεί ένα από τα αίτια, όχι το κυριότερο κατά την άποψη μας. Η διαιώνιση της κατάστασης αυτής οδηγεί στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία. "Εμπνέει" διαταραχές, όπως βανδαλισμούς και φασαρίες, που αφήνουν να εννοηθεί πως δεν υπάρχει έλεγχος, άρα αυξάνει τις ευκαιρίες για σοβαρότερα αδικήματα και προσελκύει όσους εσκεμμένα θέλουν να διαπράξουν αδικήματα. Και για να προλάβω μερικούς, όχι, δεν αναφέρομαι ειδικά στις νεαρές παρέες. Άλλη μια βασική αρχή της εγκληματολογίας. Η διάπραξη οφείλεται στην ύπαρξη ευκαιρίας και ταυτόχρονα εκλογικευμένης θέλησης.

"...Λείπει ο έλεγχος...Χρειάζουνται περισσότερες περιπολίες..." απάντησε ερωτηθείς για τα σχέδια της αστυνομίας ο δεύτερος συνεντευξιαζόμενος. Η πρώτη πηγή όμως έχει τις αμφιβολίες της. "...Εν καλά που εν να κάμουν, όμως άτε! Πόσα εν να προλάβουν; Πόσους εν να δουν;..." Οι φανεροί περίπολοι της αστυνομίας θα δώσουν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, χωρίς όμως να σημαίνει απαραίτητα την σύλληψη εγκληματιών. Εξάλλου είναι κοινό μυστικό πως ο σκοτεινός αριθμός του εγκλήματος είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που παρουσιάζουν οι στατιστικές, αλλά και οι μηχανισμοί συντήρησης παράνομης συμπεριφοράς, όπως η μεταβολή και η μετακίνηση, δεν επιδέχονται λύσεις που θεωρούνται πολλές φορές ως πανάκεια.

Το Πρόβλημα Εντός των Τειχών

*Τελευταία μέρα ψηφοφορίας*

Δειλά-δειλά κι εντελώς εκ του προχείρου δοκιμάζουμε για πρώτη φορά το εργαλείο ψηφοφορίας που προσφέρει ο blogger. Στόχος μας η στατιστική καταμέτρηση των προσωπικών αντιλήψεων όσον αφορά τη μεγαλύτερη απειλή στο αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων, κυρίως, αλλά και των επισκεπτών της περιοχής εντός των τειχών της Λευκωσίας.

Στα δεξιά της οθόνης σας μπορείτε να δείτε το εν λόγω poll. Σας παρακαλώ να επιλέξετε συνειδητά και έχοντας κατά νου, αν είναι δυνατόν, κάποια σχετική σας εμπειρία. Σε περίπτωση που διαλέξετε την τελευταία επιλογή, παρακαλώ αφήστε ένα σχόλιο στην παρούσα ανάρτηση με το τί θεωρείτε εσείς το σημαντικότερο πρόβλημα. Προτιμήστε να σχολιάσετε ως ανώνυμος ώστε να προστατευθεί η αμεροληψία της έρευνας.

Η ψηφοφορία κλείνει τα μεσάνυκτα της ερχόμενης Δευτέρας, οπότε και θα ακολουθήσει μια πρόχειρη ανάλυση τους.

Αναγνωρίζουμε ότι η ανάλυση δεν θα φέρει πλήρη επιστημολογική εγκυρότητα, λόγω των διάφορων σφαλμάτων που εξυπακούονται από τη χρήση του συγκεκριμένου εργαλείου, της μη αντιπροσωπευτικότητας του δείγματος και των λοιπών περιορισμών της ποσοτικής έρευνας.

Σας ευχαριστώ για τη διάθεση του χρόνου και της συμμετοχή σας.

Βουλή: Εργασία και Χαρά

Αναμένουμε επιτέλους αύριο ν' αρχίσουν οι συνεδριάσεις της Κυπριακής Βουλής μετά από τρίμηνη διακοπή. Οι συναντήσεις ωστόσο των επιμέρους επιτροπών έχουν ήδη αρχίσει από τις αρχές του προηγούμενου μήνα με συζητήσεις των μελών στα επιμέρους θέματα.

Όσον αφορά την επιτροπή για την εγκληματικότητα, θα θέλαμε να ευχηθούμε στον πρόεδρο κύριο Γιαννάκη Θωμά καλές συνεδρίες με πρακτικά αποτελέσματα και προπάντων καλή υπομονή, γιατί είναι πολλά τα θέματα που έχουν μείνει στη μέση. Ειδικότερα για τις φυλακές, αν και επιμένουμε στην υπεροχή των εναλλακτικών ποινών όπως υποστηρίχθηκε σε προηγούμενη ανάρτηση, δυστυχώς θα συμφωνήσουμε με τον κύριο Ιωνά Νικολάου, ο οποίος όμως μόνο μιλάει και επικρίνει. Λύσεις και προτάσεις έχουν από καιρό πέσει στο τραπέζι, αλλά μέχρι και σήμερα, ακόμα και μετά τα τελευταία σκάνδαλα, δεν έχουν τεθεί σε ουσιαστική εφαρμογή. Ευλόγως ο κύριος Θωμά δικαιολογήθηκε με την κωλυσιεργία του γραφειοκρατικού συστήματος και κατανοούμε τις αντιρρήσεις στις προτάσεις του για παράκαμψη των συνήθων διαδικασιών, το πρόβλημα δε δεν σηκώνει άλλη αναμονή.

Το θέμα των δεσμοφυλάκων, που είχε θίξει και ο συν-blogger phlou...flis, χρήζει επίσης άμεσου αναλογισμού και εφαρμογής μέτρων. Οι προτάσεις του κύριου Θωμά είναι απλές και πρακτικές και δεν απαιτούν πολλά πολλά για την υλοποίηση τους. Επιβάλλεται ωστόσο, σύμφωνα με την αρχή της νομιμότητας, να υποβληθούν σε νομοσχέδιο ή έστω ως πρόταση νόμου και να επικυρωθούν από το Κοινοβούλιο. Και αυτό έπρεπε να γίνει χθες, γιατί πιστεύω πως μπορούν να έχουν κάποια άμεσα θετικά αποτελέσματα, π.χ. ελέγχου τουλάχιστον και περιορισμού. Προσθέσεις και τροποποιήσεις, έπειτα από έρευνα και εισηγήσεις εμπειρογνωμόνων, θα μπορούσαν να τελειοποιήσουν τον νόμο και να συμπεριλάβουν κάθε πιθανή εκδοχή.

Εφόσον η φύση του θεσμού της φυλακής είναι αποτρεπτικός και κατασταλτικός, ως τέτοιος θα έπρεπε να ισχύει και για τους εργoδοτούμενους σε αυτόν. Η αυστηροποίηση κανονισμών και διαδικασιών αναμένεται σε ταραγμένους καιρούς, δίχως βέβαια να καταργούνται οι αρχές της καλής πίστης.

"Αντιρατσιστές" της Τηλεθέασης και των Εντυπώσεων

Η ισότητα ανεξαρτήτου καταγωγής και εθνικότητας αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Και εφαρμόζεται και στην Κύπρο. Ναι, εφαρμόζεται. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά προσοχή! Δεν πρόκειται να δείτε αυτές τις εξαιρέσεις στον φακό, όσο οφθαλμοφανείς και να είναι.

Ο σάλος που προκλήθηκε από την επιχείρηση του πραγματικά κατακριτέου τύπου "σκούπα" της αστυνομίας όμως, είναι υπερβολικός και κρύβει, κατά την ταπεινή μου (και αμφισβητήσιμη φυσικά) άποψη, άλλες σκοπιμότητες. Με ανακούφιση είδα τις τελευταίες μέρες επωνύμως ενυπόγραφα άρθρα, με απόψεις που από την πρώτην ημέρα υποστήριξαν απλοί αλλά Έντιμοι, Συνειδητοποιημένοι και Ειλικρινείς (ναι, με κεφαλαίο) πολίτες. Γιατί είναι η ειλικρίνεια στις πρακτικές που μας καθιστά αληθινούς και τίμιους. Και δεν γινόμαστε ιδεολόγοι με το να διαμαρτυρόμαστε ένα πρωινό για ένα συγκεκριμένο συμβάν και το βράδυ να γυρίζουμε στο καλοστρωμένο κρεβατάκι μας, το οποίο νωρίτερα είχε στρώσει η οικιακή μας βοηθός με 200 ευρώ τον μήνα. Μόνο ως κίνηση εντυπωσιασμού μπορεί να κριθεί κάτι τέτοιο.

Πίσω από καθετί μεγαλόηχο που συμβαίνει και έχει δρυμείς επιπτώσεις, θα έπρεπε πρώτα να αναλογιστούμε ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές, τα αίτια και τους σκοπούς των πράξεων τους και την ένταση των αντιδράσεων τους κι έπειτα να βιαστούμε να βάλουμε την μάσκα του ευρωπαίου ιδεαλιστή.

Personal Holocaust

A cover by Placebo for Alex Chilton's 1978 "Holocaust"
search for the rest great covers performed by Placebo and the originals too

Your eyes are almost dead
Can't get out of bed
And you can't sleep
You're sitting down to dress
And you're a mess
You look in the mirror
You look in your eyes
Then you realize

Everybody goes
Leaving those
Who fall behind
Everybody goes
As far as they can
They don't just care

They stood on the stairs
Laughing at your errors
Your mother's dead
She said
"Don't be afraid"
Your mother's dead
You're on your own
She's in her bed

Everybody goes
Leaving those
Who fall behind
Everybody goes
As far as they can
They don't just care

You're a wasted face
You're a sad-eyed lie
You're a holocaust

Η Οικονομική Κρίση ως Ηθοπλαστικός Παράγων;

"Της μεταπολίτευσης καημένη γενιά..."

Η γενιά των '80s στην Ελλάδα είχε την μεταπολίτευση και την επανόρθωση της "Δημοκρατίας". Στην Κύπρο είχε την εισβολή, την προσφυγιά και το ξαφνικό "θαύμα" της ανάπτυξης αργότερα με τον τουρισμό. Χλιαρά τα πράγματα όπως λέει ο Πορτοκάλογλου στην Ελλάδα, αρκετά πιο ζεστά έως και ζεματιστά εδώ πέρα. Ανεξαρτήτως σημασίας όμως, τα ιστορικά γεγονότα της κάθε περιόδου επηρέασαν την νοοτροπία και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων. Μπορεί η οικονομική κρίση σήμερα να επηρεάσει το ίδιο τη γενιά του 2000 και συγκεκριμένα τους Κύπριους νέους;

"Η Αναπτυξη της Προσωπικότητας του Κυπραίου"

Μαύρα κι άραχνα μας τα είπε ο δρ. Μικελλίδης την Πέμπτη στο "Καφέ της Μελωδίας" του Πνευματικού Ομίλου της Λεμεσού. Η "διάλεξη" (?) του περί της "Ανάπτυξης της Προσωπικότητας του Κυπραίου" ουσιαστικά προσπάθησε να στολίσει με πολλές αλλά παρόμοιες ταμπέλες τους Κυπραίους και την κουλτούρα τους.

Κατά την αντίληψη του δόκτορα λοιπόν, όλοι οι Κυπραίοι είναι κλέφτες, επιτήδειοι και διεφθαρμένοι. Το να είσαι καλός και τίμιος αποτελεί ύβρη και αιτία εμπαιγμού από τους άλλους. Αποτελεί "ιδιορρυθμία" κι έρχεται σ' αντίθεση με το "εθνικό μας σπορτ". "Αν δεν σε κλέψει θεωρείται βλάκας", ενώ το ίδιο αναμενόμενο είναι να μην παραπονεθείς για την αδικία, αφού μέσα στην κουλτούρα μας ενυπάρχει επίσης η δουλοπρέπεια, η υποταγή και η μη αντιδραστικότητα, η οποία μεταφράζεται ταυτόχρονα σε αδιαφορία σε όλα όσα γίνονται έξω από τον εαυτό του. Και ο μόνος τρόπος που ξέρει και θέλει ο Κυπραίος για να ανελυχθεί είναι με το γλύψιμο και μέσω του συντεχνιακού μέσου, ώστε να βολευτεί το σπουδασμένο παιδί, "το μωρό". Γιατί ο παιδοκεντρικός τρόπος αναφοράς, στον γιο κυρίως, και η προσπάθεια των γονιών και του υπολοίπου κύκλου να ευκολύνουν το παιδί διαιωνίζουν την ανωριμότητά του και την προσμονή του στο να τα βρίσκει όλα έτοιμα.

Το στόλισμα συνεχίστηκε κατακρίνοντας τις υλιστικές εμμονές που περνούν ακόμα και μέσα από την εκπαίδευση και το κυνήγι του γρήγορου κέρδους, φήμης, δόξας, με οποιοδήποτε μέσον. Γιατί "οι νόμοι στην Κύπρο είναι για τους άλλους." "Αν έχεις το κατάλληλο μέσον, αν γλύψεις τον σωστό, δεν χρειάζεται να είσαι νομοταγής." Αυτός ο ατομοκεντρισμός και η εγωιστική αντιμετώπιση φαίνεται να επικρατεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. "Δεν μάθαμε να σεβόμαστε και να ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλον." Έτσι είναι μαθημένοι οι νέοι από τους γονείς τους, που "κανένας σήμερα δεν διά χρόνο για τα κοπελλούθκια του", αλλά και όσοι εμπλέκονται στη διαδικασία κοινωνικοποίησης. Δεν παρέχουν τα σωστά εφόδια και δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την ανατροφή της νέας γενιάς. "Τα κοπελλούθκια δεν έχουν καθόλου αυτοπεποίθηση. Είναι μια μάζα που ντύνεται! Δεν έχουν σχέσεις, φίλους."

Μιλώντας πιο αφαιρετικά στην ομιλία του, ο δρ. Μικελλίδης επέμεινε στη διαφθορά. Τα διάφορα σύγχρονα παραδείγματα, του δημοσίου, της αστυνομίας, του στρατού (το θέμα της φυγοστρατίας φάνηκε να απασχολεί ιδιαίτερα της παρευρισκόμενες μαμμάδες) και των ιδιωτών ακόμα, όλα αντικατοπρίζουν την φθορά της κυπριακής κοινωνίας και της κουλτούρας της γενικότερα. Γιατί όλοι αυτοί οι θεσμοί και τα υποσυστήματα είναι μικρογραφίες της κοινωνίας και παρουσιάζουν τα συμμπτώματα της καθολικής παθολογίας.

Ενώ λίγο πολύ συμφωνούμε με τον δόκτορα, δεν είναι δυνατό να μην προβάλουμε ενστάσεις. Πρώτον, περιπέφτει σε ορισμένες αντιθέσεις. Παραδείγματος χάριν, μιλά για δουλοπρέπεια και μη αντιδραστικότητα και ταυτόχρονα για ανυποταγή στους τυπικούς και άτυπους νόμους. Βάζει στους Κυπραίους δύο αντίθετες μάσκες την ίδια στιγμή. Δεύτερον, επέμενε πεισματικά ότι όλοι ανεξαιρέτως κατέχουμε αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μια μηδενιστική τάση που θυμώνει το ακροατήριο, ενώ αργότερα παραδέχεται ότι "υπάρχουν κι εξαιρέσεις". Τρίτον, ξεχνάει να αναφέρει άλλα στοιχεία που φανερώνονται έντονα από το συγκεκριμένο κοινό κατά τη διάρκεια της συζήτησης, όπως πατριαρχισμός και θρησκοληψία. Τέταρτον, παραδέχτηκε ότι "δεν υπάρχουν εισηγήσεις" για να ξεφύγουμε απ' αυτή την κατάσταση. Το μόνο που δήλωσε ήταν πως "έχουμε μπει σ' έναν φαύλο κύκλο. Για ν' αρχίσει η ανάκαμψις πρέπει να πιάσουμε πάτο." Ωστόσο, το πώς θα ανακάμψουμε, παραδέκτηκε πως δεν το ξέρει.

Το τελευταίο σημείο πραγματικά με έκανε να αναρωτηθώ γιατί σπατάλησα ανάμιση ώρα απ' τη ζωή μου εκεί... Αναμασώντας τετριμμένες δηλώσεις και παραδίδοντας τα όπλα καλυμμένος από τη μοιρολατρεία και απαισιοδοξία δεν προσφέρει τίποτα. Καταδικάζοντας την κοινωνία, μαζί και το μέλλον της την νέα γενιά, δεν λες τίποτα καινούργιο ή πρόσφορο. Αντιθέτως, η στάση του εξόργισε το κοινό του πνευματικού ομίλου, ως επί το πλείστον γιατροί και "άνθρωποι των γραμμάτων", οι οποίοι δεν θα περιέγραφαν τους εαυτούς τους έτσι, αν και Κυπραίοι. Υπήρχαν σημεία δε, που η συζήτηση ξέφυγε από τον αφαιρετισμό του θέματος και περιέπεσε σε μικροπρέπειες, προσωπικές επιθέσεις και επιμονή σε ειδικά θέματα ιδίου ενδιαφέροντος. Τελικά η πλειοψηφία του κοινού ήρθε για ν' ακούσει για την "ανάπτυξη της προσωπικότητας του Κυπραίου" ή επειδή ο Μικελλίδης έχει την φήμη του πελλού;

Πέμπτον και τελευταίο, η όλη παρουσίαση των κοινωνιολογικών και ιστορικο-ψυχολογικών αιτιών και χαρακτηριστικών, θα μπορούσαν να περιγράφουν και άλλες κουλτούρες εκτός των Κυπραίων. Αναφερόμενος στους Τουρκοκύπριους λέει ότι "εν το ίδιο πράμα μαζί μας τζαι παραπάνω", όμως θα μπορούσε κάλλιστα να πει το ίδιο και για τους Ελλαδίτες, τους Αμερικάνους, τους Γάλλους κτλ. Οι αξίες, στις οποίες αναφέρθηκε, ανακυκλώνονται λίγο πολύ σε όλες τις κοινωνίες, ίσως περισσότερο σε ειδικές υπο-ομάδες, αλλά δεν είναι αποκλειστικότητα των Κυπραίων. To Zeitgeist στην εποχή της παγκοσμιοποίησης μοιάζει από χώρα σε χώρα όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν μονάδες ή και ομάδες που αντιστέκονται ή ακόμα και κοινωνικοποιούνται διαφορετικά. Ακόμα και μέσα στην ίδια την Κυπριακή κοινωνία. Ας μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο καζάνι για χάριν των προκαταλήψεων και των κατεστημένων.

Ανήλικοι Μηχανόβιοι

Ανακοινώθηκε και φέτος η διεξαγωγή ερευνών έξω από σχολεία για μαθητές οι οποίοι οδηγούν χωρίς άδεια κι ασφάλιση. Οι τροχαίες παραβάσεις, συμπεριλαμβανομένων και τέτοιου είδους, κατέχουν την πρώτη θέση αριθμητικά στις λίστες της αστυνομίας. Οι ανακοινωθέντες έρευνες, όμως, δεν στοχεύουν στο "μάντρωμα" τέτοιων μαθητών-παραβατών ή στο μοίρασμα κλήσεων και προστίμων. Η αστυνομία φυσικά και ξέρει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά διαφορά στην εγκληματικότητα με την σύλληψη λίγων νεαρών χωρίς άδεια οδήγησης. Απόδειξη, η ίδια η ανακοίνωση της έρευνας και η περιορισμένη διεξαγωγή της μοναχά κατά τον πρώτο μήνα της σχολικής χρονιάς. Ωστόσο, κάτι τέτοιο παραμένει αδίκημα και η αστυνομία οφείλει να δώσει το παρόν της.

Το αληθινό πρόβλημα, του οποίου ο έλεγχος είναι δυσκολότερος και περιπλοκότερος, είναι άλλο. Τα δεκαεξάχρονα και δεκαεφτάχρονα που χρησιμοποιούν μοτορούες για να μετακινούνται, όσον απρόσεχτα ή πελλάρικα κι αν οδηγούν, για αυτούς είναι απλά ένας τρόπος και μια "μόδα" μετακίνησης. Η άλλη "μόδα" που μοιάζει ανησυχητική, είναι οι ανήλικοι που ασχολούνται με το στήσιμο και την εμπορία μηχανών μεταξύ τους, οι οποίοι μπορεί και να ξεκινήσουν αυτό το χόμπυ ακόμα και από την ηλικία των δώδεκα ετών! Αυτό υπονοεί σωρεία παραβάσεων, οι οποίες ακολουθούν η μία την άλλη. Γιατί για να κάνεις την πλάκα σου στήνοντας μηχανές πρέπει να 'χεις εκτός από την δική σου και άλλη μία δεύτερη. Αν όχι, πρέπει τουλάχιστον να 'χεις άλλα εξαρτήματα. Πού βρίσκει ένας δωδεκάχρονος τα λεφτά για αυτά που χρειάζεται; Ίσως να μην τα έχει, οπότε η λύση είναι να τα κλέψει. Φυσικά οι ασχολίες του δεν μένουν κρυφές στις παρέες του και πολλοί συνομήλικοι θα τον πλησιάσουν για να κάνουν το ίδιο, κάνοντας τους εαυτούς τους συνεργούς και διαπράττοντας περισσότερα αδικήματα. Μπορεί ακόμα να συνεχίσουν με μεγαλύτερες μηχανές και την προσθήκη εξαρτημάτων που τις κάνουν επικίνδυνες, την ανταλλαγή και την παράνομη πώληση τους, ή ακόμα και την χρήση τους σε παράνομες δραστηριότητες.

Ίσως ακούγεται ως ένα είδους άκακης εφηβικής δραστηριότητας, απ' αυτές που σταματάνε μετά το σχολείο. Αλλά βλέπετε πως δεν είναι. Και το χειρότερο είναι πως συμβαίνει τις πλείστες φορές εν γνώση και κάλυψη των γονιών. Είτε είναι αδιάφοροι, είτε μαλθακοί και συνάμα υπερπροστατευτικοί, υπάρχουν οι περιπτώσεις των γονιών που γνωρίζουν τα κατορθώματα των γόνων τους και δεν τα εμποδίζουν. Είναι πολυάριθμες οι αναφορές δε, για γονιούς οι οποίοι κλήθηκαν σε αστυνομικό τμήμα να μαζέψουν τα παιδιά τους και αντί να τα επιπλήξουν ή να νιώσουν ένα ελάχιστο ίχνος αισχύνης, αυτοί επιτέθηκαν εναντίον των αστυνομικών, νομιμοποιώντας με τον τρόπο αυτό τις παράνομες πράξεις τους.

Εκτός αυτού, οι πιθανότητες εξιχνίασης και σύλληψης υπόπτων εκμηδενίζονται με τα ελάχιστα εργαλεία στα χέρια της αστυνομίας. Εκτός από το αυτόφωρο, η κλοπή μηχανής μπορεί ν' αποδεικτεί με την πρόσφατη αλλαγή χρώματος ή εξαρτημάτων. Η παράνομη πώληση με τον έλεγχο των αριθμών κυκλοφορίας και του ονόματος του ιδιοκτήτη. Παρόλα αυτά, οι γονείς και πάλι επιχειρούν να καλύψουν με δικαιολογίες και ψέματα που έχουν γίνει ήδη λίγο πολύ γνωστά κι έχουν πάψει πια να πείθουν. Η νομοθεσία όμως, ακόμη τα δέχεται, δένοντας τα χέρια των ανακριτών.

Τί πρέπει ν' αλλάξει για να μειωθούν τέτοια περιστατικά; Μπορούν να αμφισβητηθούν τα λεγόμενα ενός πολίτη βάση υποψιών και να ερευνηθούν ιδιωτικά υποστατικά; Και ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης, όχι μόνο για ανήλικους αλλά και για τους γονείς τους, εκτός από την προστασία ιδιωτικής περιουσίας;

Εδώ οι Καλοί Έμποροι και Δολοφόνοι!

Οι τελευταίες εξελίξεις με τον Αθηνή είναι άλλη μια τρανή απόδειξη πως η φυλακή έχει αποτύχει. Ενώ έχει χαρακτηριστεί "σχολείο εγκληματιών", τώρα αποδεικνύεται "κέντρο επιχειρήσεων και οργάνωσης εγκλημάτων". Δεν επιτελεί πια κανέναν από τους σκοπούς της. Ούτε "εξουδετερώνει" τον εγκληματία, ούτε αποτρέπει τρίτους από τη διάπραξη νέων εγκλημάτων, ούτε κι επανα-κοινωνικοποιεί τον αποφυλακισμένο με ομαλό και νομοταγή τρόπο ζωής.

Όσον αφορά τον πρώτο στόχο, η "εξουδετέρωση" του εγκληματία, δηλαδή η απομάκρυνσή του από το κοινωνικό περιβάλλον ώστε να μην έχει την ευκαιρία να διαπράξει νέο αδίκημα, δεν είναι παρά μόνον παροδική. Από την προσωρινή κράτηση του υπόπτου, η οποία γίνεται δεκτή από το δικαστήριο κυρίως σε περιπτώσεις αυτοφώρου ή με πολύ δυνατά στοιχεία, μέχρι και την επιβολή της ποινής φυλάκισης, ο κρατούμενος βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση. Έπειτα όμως από την έκτιση της μισής διάρκειας της συνολικής του ποινής, περιέρχεται σε καθεστώς ημι-κράτησης, σημαίνοντας ότι δικαιούται με την άδεια του διευθυντή να βγαίνει ασυνόδευτος για ορισμένες ώρες ή μέρες κάθε βδομάδα. Αυτό συνδέεται με τον τρίτο στόχο, την επανένταξη του εγκληματία, προσπαθώντας να επαναδομήσει υγιείς δεσμούς με την ευρύτερη κοινωνία.

Εν τω μεταξύ, καθόσον βρίσκεται στις φυλακές, συναναστρέφεται με τρόφιμους με κάθε τύπου παρελθόν, που μπορεί να βρίσκονται ήδη υπό αυτό το καθεστώς. Μπορεί να δέχεται επισκέψεις, να στέλνει γράμματα, να μιλά και να κατέχει τηλέφωνο αργότερα, ενώ μέσα υπάρχει και τηλεόραση. Οπότε η επαφή του καταδικασθέντος με τον έξω κόσμο και ειδικότερα με εγκληματογενή στοιχεία δεν διακόπτεται, αντιθέτως είναι πιο πιθανόν να εντείνεται και να συνεχίζεται. Άρα συνεργοί και ομοϊδεάτες πολλές φορές δεν αποθαρρύνονται στην ιδέα του κελιού. Απλά μαθαίνουν καλύτερες τεχνικές κάλυψης και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Άλλοι πάλι από θύτες γίνονται θύματα, όπως ο Κακανθύμης.

Η εγκληματική ενασχόληση είναι φαύλος κύκλος και δύσκολα ξεφεύγεις αν εμπλακείς πολύ βαθιά.. Και η φυλακή δεν βοηθάει. Απλά το κάνει χειρότερο και για την πολιτεία και για τον κρατούμενο και για τους οικείους του.

Αιφνιδίως Casus Belli

Ένα απίστευτο ντόπιο συγκρότημα με σύνθεση-έκπληξη! Φυσικά ταλέντα, εκπληκτικές φωνές και τεχνικά άψογοι, οι Casus Belli εμφανίστηκαν δύο συνεχόμενες βραδιές σε γνωστό bar-club της Λεμεσού και καταχειροκροτήθηκαν. Οι pop-rock ρυθμοί τους ξεσήκωσαν τους θαμώνες, ως επί το πλείστον 25-30 χρόνων, με αποκορύφωμα τα τελευταία covers από Police και Doobie Brothers!
Ευχόμαστε να υπάρξουν πολλές ακόμα εμφανίσεις με ακόμα περισσότερη επιτυχία, να παραμείνει σταθερή η σύνθεση και να εμπλουτίσουν το playlist τους με περισσότερα κομμάτια από τη βρετανική σκηνή! Εξάλλου απέδειξαν χθές ότι το εγγλέζικο τους πάει!

Συγκινητική Επιστροφή

Με λουλούδια, κλάματα, πρωτοσέλιδα εφημερίδων και τηλεοπτικές δηλώσεις έγινε η υποδοχή των δύο Κύπριων φοιτητών της Λάρισας, που συνελήφθησαν για τα επεισόδια του Δεκέμβρη. Άγνωστο παραμένει αν η επιστροφή επιτεύχθηκε ύστερα από προσπάθεια αποφυγής διπλωματικού επεισοδίου Ελλάδας-Κύπρου ή λόγω μεσολάβησης του Αρχιεπισκόπου, μετά την παράκληση μάμμμμας του ενός, η οποία και μετέβαινε στην Αθήνα συχνότατα για να μην αφήνει το τέκνον της "μόνον του". Στο αμελητέο ποσό των 15 000 ευρώ ορίστηκε η εγγύηση διά έκαστον. Εντούτοις είναι αναγκασμένοι, προς το παρόν, να δηλώνουν την παρουσία τους στο τοπικό αστυνομικό τμήμα Λαρίσης κάθε αρχή του μήνα, κάτι που αποτελούσε "άγχος και ταλαιπωρία" εν όσο ήταν ακόμα στην Ελλάδα. Οι δύο φοιτητές δηλώσαν πως θα διακόψουν τις σπουδές τους στην πόλη της Θεσσαλίας, παρότι τα γεγονότα τους έκαναν "γενναίους", και θα συνεχίσουν στα πάτρια εδάφη, υπό την προστατευτική φτερούγα των οικείων τους.

Κι ύστερα λέμε ότι η κυπριακή κοινωνία έχει εκμοντερνιστεί κι έχει ξεφύγει από τον στενό πατριαρχικό χαρακτήρα της με όλα τα θετικά ή μη συνεπακόλουθα...

Καλώς ήρτετε παιθκιά!

"Don't be a Dick"

Έτσι ονομάζεται η τελευταία καμπάνια του Foreign Office του Ηνωμένου Βασιλείου. Στόχος της, να μειώσει τις συλλήψεις Βρετανών υπηκόων σε ξένες χώρες όπου κάνουν διακοπές, συμβουλεύοντάς τους να σέβονται τους νόμους της.

Ειδικότερα, η καμπάνια αυτή στοχεύει νεαρούς Βρετανούς τουρίστες με προορισμό την Ελλάδα και το Λαγανά, τα Μάλια και το Φαληράκι, όπου και γίνονται τα περισσότερα επεισόδια παρεκτροπής τους λόγω μέθης (αν και όχι απαραίτητα!). Γνωστό είναι το πρόσφατο περιστατικό 20χρονου Άγγλου που κατέληξε με εγκαύματα δευτέρου βαθμού, όταν κοπέλα, την οποία ενοχλούσε σεξουαλικά, τον περιέλουσε με αλκοόλ και του έβαλε φωτιά!

Εκτός από την ενημέρωση του κοινού, το Foreign Office αντάλλαξε πληροφορίες με την Ελληνική αστυνομία, αλλά και τεχνικές αντιμετώπισης ατόμων σε κατάσταση μέθης. Παράλληλα χρηματοδότησε μαθήματα εκμάθησης της αγγλικής για αστυνομικούς των συγκεκριμένων περιοχών.

Στην Κύπρο, τα ανάλογα προβλήματα που υπήρχαν στις τουριστικές περιοχές έχουν πια ξεθυμάνει. Λόγοι, ο μειωμένος φετινός τουρισμός, η προτίμηση πλέον από μεγαλύτερους σε ηλικία επισκέπτες και η πιο διαδεδομένη γνώση της αγγλικής γλώσσας ως προληπτικό μέσο.

Newton Faulkner

Μπορεί να τον ξέρετε από το singlάκι που τον έκανε γνωστό την περσινή χρονιά Dream Catch Me. Δεν λέω, ωραίο, γλυκό τραγουδάκι. Αλλά μην βιαστείτε να κρίνετε τον Newton Faulkner μόνο από αυτό. Το παιδί προβλέπεται να φτάσει ψηλά, αν όχι στα smash hits τότε τουλάχιστον στο θαυμασμό και εκτίμηση του κόσμου.
Εκπληκτικά πνευμόνια, απίστευτη επικοινωνία με το κοινό, θεατρινίστικο ύφος και μαγευτικές ικανότητες στην ακουστική κιθάρα. Όσο για το κοινωνικό του πρόσωπο, δηλώνει υπέρμαχος της οικολογίας και έχει χαρακτηριστικό folklore στυλάκι. Εδώ δύο καταπληκτικά covers από το youtube.

Εγκλήματα στην Ελεύθερη Αγορά

Σκοπός μας δεν είναι καθ' εαυτόν η επίθεση κατά του καπιταλιστικού συστήματος. Η εγκληματικότητα, όπως έλεγε ο Durkheim, είναι ένα φυσικό επακόλουθο σε μια κοινωνία ανθρώπων, όποια μορφή και να έχει.

Τα εγκλήματα λευκού περιλαιμίου, ωστόσο, ονομάστηκαν έτσι από τον Sutherland λόγω του υψηλού αξιώματος σε εταιρίες που είθισται να κατέχουν οι δράστες τους, τυπικό αυτό στον μονεταρισμό. Αντίθετα με ότι πιστεύεται, τα πιο διαδεδομένα αδικήματα αυτού του τύπου δεν πρόκειται για κομπίνες και ευρείας κλίμακας απάτες τύπου ΧΑΚ και Δήμητρα. Τουναντίον, μετά την φοροδιαφυγή και τις υπεξαιρέσεις, έρχονται οι περιπτώσεις αθέμιτου ανταγωνισμού.

Είτε πρόκειται μεταξύ μεγάλων επιχειρήσεων και μικρο-μεσαίων, είτε για τη δημιουργία καρτέλ, είτε μεταξύ ισόβαθμων υπαλλήλων εταιριών, τέτοιου είδους αδικήματα είναι και τα δυσκολότερα στην απόδειξη κι εξιχνίασή τους. Αν παραμερίσουμε τον κρατικό τομέα, την ευθύνη "έρευνας" σε μια εταιρία, έχει το τμήμα εσωτερικών ελέγχων, το οποίο χρειάζεται να εξετάσει στοίβες με ισολογισμούς και τοινά έγγραφα μέχρι να βρει άκρη. Σε περίπτωση που υπάρχουν υποψίες για αδίκημα εναντίον της από ανάλογη εταιρία, πχ. τράπεζα σε τράπεζα, τότε το αντίστοιχο τμήμα θα αναλάβει την υπεράσπιση της δεύτερης. Κάτι τέτοιο αποβαίνει μοιραίο, μιας και η καταστροφή ή ανακατασκευή στοιχείων από ένα τμήμα που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εταιρίας στην οποία υπάγεται, δεν είναι καθόλου δύσκολη.

Αυτό σε περίπτωση αντιπαράθεσης μεταξύ ισχυρών, αλλά ισοδύναμων εταιριών. Τί γίνεται όμως αν ένας μεγαλοκαρχαρίας ζημιώνει τα συμφέροντα μικρών επιχειρήσεων ή ακόμα και των πολιτών;

Συναυλία παρά τω Δασούδι

Ετοιμάστε τις παγωνιέρες με τις μπύρες!!!!

"Ο ΔΗΜΟΣ ΓΕΡΜΑΣΟΓEΙΑΣ (Λεμεσού)

διοργανώνει παραλιακά την πιο «HOT»

ROCK ΣΥΝΑΥΛΙΑ του καλοκαιριού...

... στις 21 Ιουλίου 2009 (Τρίτη)

09:00 μ.μ.

Περιοχή Δασούδι (δίπλα από κολυμβητήριο)



Μαζί με τους...

ΣΑΒΒΑ ΙΣΟΒΙΤΗ & ΣΤΕΛΙΟ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

και τις πιο... κακές παρέες

Φιλική συμμετοχή...

ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!"

Το email που έλαβα τα εξηγεί όλα!

...again...

original link to video
"A video by Jonathan Beamish for the earliest recorded version of the song produced as a John Peel Session for the BBC in 1979."

When routine bites hard
And ambitions are low
And the resentment rides high
But emotions won't grow
And we're changing our ways,
Taking different roads
Then love, love will tear us apart again

Why is the bedroom so cold
Turned away on your side?
Is my timing that flawed,
Our respect run so dry?
Yet theres still this appeal
That weve kept through our lives
Love, love will tear us apart again

Do you cry out in your sleep
All my failings expose?
Get a taste in my mouth
As desperation takes hold
Is it something so good
Just cant function no more?
When love, love will tear us apart again

Για να γίνει Μάθημα, πρέπει πρώτα να γίνει Πάθημα...

Φυσικά και σήμερα θα μποϊκοτάρουμε το ψωμί και το γάλα! Αλλά αναρωτιέμαι κατά πόσον το μποϊκοτάρισμα 24 ωρών μπορεί να περάσει το μήνυμα που ελπίζει ο Δρ. Αριστοδήμου της Παγκύπριας Ένωσης Καταναλωτών και Ποιότητας Ζωής. Ένα τέτοιο προαποφασισμένο συμβάν προειδοποιεί τις επιχειρήσεις που στοχεύει ώστε να μειώσουν την παραγωγή (ψωμιού στην προκειμένη περίπτωση που δεν μπορεί να πουληθεί την επομένη όπως το γάλα), ώστε και οι ζημιές να είναι ανάλογες, ενώ παράλληλα, τα κέρδη των υπολοίπων ημερών μπορούν εύκολα να τις υπερκαλύψουν (αν υπάρξουν). Ωστόσο δεν παύει να είναι μια αντίδραση συμβολικής σημασίας.

Εν τω μεταξύ, γελοία φαίνεται η εναντίωση του Συνδέσμου Καταναλωτών, με τον Πρόεδρό του Πέτρο Μάρκου να αναμένει αποφάσεις και τοινά γραφειοκρατικά μέτρα που θα μας σώσουν! Στάσεις και κόντρες σαν κι αυτές μυρίζουν από το κεφάλι και κρύβουν κόμπλεξ ευθιξίας και πολιτικών σκοπιμοτήτων (;). Εντάξει να υπάρχουν διαφορετικοί φορείς αντιπρόσωποι των καταναλωτών, αλλά ο στόχος είναι κοινός, οπότε και η κίνηση χρειάζεται οργάνωση, δεν είναι αγώνας δρόμου!

Active Member Λευκωσία και Λεμεσσό

***FYI***

Yeap!!! Καλά ξεκινήσαμε το συναυλιακό καλοκαίρι! Συνεχίζουμε με active member, πάνω που μας τους θύμισε ο Σάββας Ισοβίτης με τη δική του εκδοχή του "Αδιάφορου Γιάννη"!
Ορίστε και η διορθωμένη (!) αφίσα από το Tepee μετά την ακύρωση της συναυλίας τον Απρίλη.
Πληροφορίες εδώ Το εισιτήριο στα 20 ευρώ. Μην μείνετε τελευταία στιγμή!!!!

Υπόγεια Ρεύματα - Λεμεσός

***FYI***
***NEEDS CONFIRMATION***

Τελικά τα νέα δεν κυκλοφορούν πολύ γρήγορα στο μικρό μας χωριό.
Ευτυχώς αυτή τη φορά το έμαθα 10 ώρες πριν γίνει κι όχι μετά... Κάτι είναι κι αυτό!
Επιβεβαιώνεται από την σελίδα τους στο myspace και οι πληροφορίες μου λένε πως θα' ναι στην παραλία του ναυτικού ομίλου. Μαζί τους ο Ισοβίτης, ο οποίος κάθε Τετάρτη βράδυ γεμίζει το Friends! (tip: μην πάτε αν δεν έχετε κλείσει τραπεζάκι ή έστω καρέκλα στο μπαρ!)

Περισσότερες πληροφορίες needed!!!

Ακίνδυνο Τραγουδάκι

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι θρηνούν κι όσοι γιορτάζουν
Όσοι τον πόνο ή τη χαρά γυμνοί αγκαλιάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι αγρυπνούν και Δε δειλιάζουν
Όσοι σωπαίνουν κι όσοι απόκοσμα ουρλιάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι αγαπούν κι όσοι σπαράζουν
Όσοι ονειρεύονται έναν κόσμο πιο ζεστό
Όσοι Δε σκύβουν ούτε διατάζουν
Όσοι τη βρίσκουν με τραγούδια σαν αυτό

Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Οι ονειροπόλοι, οι χαμένοι, οι τρελοί
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Θα έπρεπε κιόλας να ‘χουν ήδη συλληφθεί
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Οι μεθυσμένοι απ’ το θεό, οι εθισμένοι στη ζωή
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Θα έπρεπε κιόλας να ‘χουν ήδη συλληφθεί


"...I will show you fear in a handful of dust..."
Tomas Eliot The Waste Land

"...ich habe nötig, mir die Hände nach der Berührung mit religiösen Menschen zu waschen..." Friedrich Nietzsche Ecce Homo

Διάβασα στον Φιλελεύθερο του Σαββάτου μια επιστολή με τίτλο "Χουλιγκανισμός - Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση". Ενδιαφέρον σκέφτομαι, ένας απολογισμός φαντάζομαι της συμπεριφοράς των φιλάθλων την ποδοσφαιρική χρονιά που μας πέρασε και πώς ελπίζουμε ν' αλλάξει... Όμως το κείμενο δεν εκπλήρωσε καμία από τις προσδοκίες μου, τουναντίον!

Χουλιγκανισμός για τον συγγραφέα φαίνεται να είναι το γράψιμο στους τοίχους, αυτό που θα λέγαμε "βανδαλισμός" με graffiti, τα οποία ως επί το πλείστον αναφέρονται σε ποδοσφαιρικές ομάδες. Πλέον, συνεχίζει λέγοντας ότι "στρέφονται γενικά εναντίον της θρησκείας και της πολιτικής εξουσίας" που γράφονται πάνω σε τοίχους "ακόμη και εκκλησιών", ενώ χαρακτηρίζουν συμπεριφορές "που έχουν ήδη φτάσει τα όρια του "αντίχριστου""! Μάλιστα...

Συμφωνώ ότι τέτοιες ενέργειες δεν είναι θεμιτές, μιας και καταστρέφουν ιδιωτικές περιουσίες και πολλές φορές είναι υβριστικές. Συμφωνώ ότι αποτελούν δείγμα έλλειψης παιδείας, κοινωνικής και πολιτιστικής. Συμφωνώ ότι τα ΜΜΕ δεν "βοηθούν" ακριβώς την κατάσταση. Και ναι, ευελπιστώ μέσω τις εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης να δούμε θετικά αποτελέσματα και σ' αυτόν τον τομέα.

Όμως ο συγγραφέας μιλά για μια "εκπαιδευτική" μεταρρύθμιση "σε συνεργασία με την Εκκλησία", κι εδώ μπαίνουμε στο ψητό... Στο κείμενο, η θρησκευτική προσήλωση ταυτίζεται με την κοινωνική προσαρμογή. Μιλάει για "αρετή", "ήθος", ""αγάπη"" (ο ίδιος βάζει εισαγωγικά), ""σεβασμό"" προς την ""εξουσία", στο ""κράτος"" και πολλές τοινές αξίες που "διδάσκει το Ευαγγέλιο". Κι όλα αυτά οι νέοι "δύνανται" (δικά μου τα εισαγωγικά) να τα μάθουν κατά τον συχνό εκκλησιασμό τους. Με λίγα λόγια ο συγγραφέας προτείνει τη Χριστιανική θρησκεία ως εργαλείο εκπαίδευσης και ελέγχου.

Η ιστορία το έχει αποδείξει ότι αυτό είναι εφικτό και δη αποτελεσματικό. Ακόμη υπάρχουν και παραδείγματα της εποχής μας. Όμως το αναφέρει ο ίδιος: "μόνο ελάχιστοι, μονάδες, μαθητές εκκλησιάζονται". Αν το σχολείο γυρίσει στον Μεσαίωνα και πείσει τα παιδιά να ακούνε τους παπάδες, θα αλλάξει κάτι; Θα αλλάξει ο φανατισμός και τα graffiti για τις ομάδες; Θα μένουν περισσότεροι ώρα οι γονείς με τα παιδιά τους για να τα ελέγχουν καλύτερα; Θα γλυτώσει το έθνος από την "κοινωνική εξαθλίωση"; Ίσως απλά ο φανατισμός αλλάξει μάσκα κι από ποδοσφαιρικός γίνει θρησκευτικός.

Και οι μονάδες των μαθητών που εκκλησιάζονται δηλαδή πόσο πιο "καλά" παιδιά είναι από τα μη εκκλησιαζόμενα; Αφού απομακρυνθούν από το προαύλιο της εκκλησίας, δεν συναναστρέφονται τα υπόλοιπα; Ακολουθούν κατά γράμμα τις Γραφές και τις Εντολές; Μην σου πω, ότι είναι αυτά που γράφουν "ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ" κάτω από γέφυρες και σε τοίχους club, με τις "ευλογίες" του πνευματικού τους!

Κλείνοντας, κανένα πρόβλημα με το να δοξάζεται και να ακολουθείτε τις προσταγές ό,ποιου "Θεού". Ευπρόσδεκτη και ό,ποια πρόταση για βοηθήσουμε τα παιδιά. Όμως όχι, σε αναχρονιστικές σκέψεις που προσβάλουν δημοκρατικά δικαιώματα και την ελεύθερη σκέψη.

Η προσήλωση στην θρησκευτική λατρεία δεν είναι πανάκεια. Πολλά μεγάλα εγκλήματα έγιναν στο όνομα της. Οι νέοι, είτε μάθουν να πιστεύουν είτε όχι, πάλι θα έχουν επαναστατική συμπεριφορά. Χρειάζεται μια πιο πολυδιάστατη αντιμετώπιση για να πολεμήσει τις αιτίες και να μετριάσει τα αποτελέσματα. Πισωγυρίσματα και εθελοτυφλίες δεν βοηθάνε την κατάσταση. Οι καιροί αλλάζουν, τα προβλήματα αλλάζουν, οι λύσεις αλλάζουν.

"Gott ist tot" Friedrich Nietzsche Die fröhliche Wissenschaft

Santa Muerte

***Πρώτα δείτε το video***

"...delincuentes, los homosexuales, todos!
Por que? Para e ja noi prejuidis..."

Η αγία του θανάτου δίνει ελπίδα σε όσους δεν δικαιούνται να έχουν, σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία. Τους δέχεται και τους επιτρέπει να συνεχίσουν τις πρακτικές τους ενώ παράλληλα τους χαρίζει την ψευδαίσθηση του αιώνιου και της προστασίας...

Η ανάδυση ενός "νέου" θρησκεύματος, που εμπεριέχει φανερά στοιχεία άλλων αρχαιότερων και σύγχρονων, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τη θρησκεία ως κατασκεύασμα του ανθρώπου και της κοινωνίας του, το οποίο εξυπηρετεί και πολλούς σκοπούς. Επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά πως η θρησκεία μπορεί να γίνει εργαλείο εκμετάλλευσης της αγωνίας και του εγωισμού του ανθρώπου. Για άλλη μια φορά σφραγίζει ότι τα "επουράνια" είναι και καθ' όλα επιούσια.

Η ματαιοδοξία του ανθρώπου είναι τόσο μεγάλη που ψάχνει και εφευρίσκει την ελπίδα σε οτιδήποτε. Εν ανάγκη δημιουργούν "una doctrina del conviencia", ένα δόγμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα και τα έργα τους, ένα που δεν τους υπαγορεύει να ακολουθούν επιταγές που δεν θέλουν και ίσως δεν έχουν την πολυτέλεια ν' ακολουθήσουν...

Εξορκισμός διά Φτυαριού

Πρακτικές Μεσαίωνα το 2009 φυσικά με τις ευλογίες της Εκκλησίας.
Αυτό συμβαίνει όταν τόσο ευαίσθητα θέματα, όπως αυτό της αποτοξίνωσης από τα ναρκωτικά, αφήνεται στα χέρια απαίδευτων και δεισιδαιμόνων. Πιστεύουν ότι μπορούν να "ξορκίσουν" το "κακό" μέσω της φυσικής τιμωρίας και των βασανιστηρίων.
Προσέξτε στο video, πως εθελούσια δέχεται τα κτυπήματα ο "ασθενής". Λυπηρό...


(το video από εδώ
ελληνόφωνο άρθρο εδώ)

"...don't make a problem worse than it already is..."

Η κοινωνία της παρακολούθησης και της περιθωριοποίησης...
Δεύτερη ευκαιρία; Ίσως κάποτε... Αλλά μετά από πόσο; Και το στίγμα; Αιώνιο... Άρα η ευκαιρία; Χαμένη... Όλες οι ευκαιρίες, όσο και να προσπαθείς... Και μαζί σου υποφέρουν και οι άλλοι... Εγκλωβισμένοι από μια ταμπέλα... Και όσο συνεπάγονται απ' αυτήν...

(το video μπορείτε να το δείτε εδώ)

Χαρούμενες Διακοπές σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη!

Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο;
Όχι όχι! Ισπανία και πάλι Ισπανία!
Με το που πατάς το πόδι σου έξω απ' το
αεροπλάνο και αναπνέεις ισπανικό
αεράκι αλλάζει αμέσως η διάθεση σου
παιδάκι μου!
Ο λόγος εδώ!

Απίστευτη η αποκάλυψη της Independent! Κάτι σαν χολιγουντιανό σενάριο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα! Μόνο που στην αληθινή ζωή, το "παιδί" καταλήγει να σαπίζει πίσω στη φυλακή και δεν μπορεί να πάρει εκδίκηση ανατινάζοντας τους "κακούς" πράκτορες και το αρχηγείο τους. Θα έλεγα μάλιστα πως είναι περίεργο που κατάφερε να τους πάρει μέχρι τα δικαστήρια.
Αυτό που με προβληματίζει είναι όμως, είναι κατά πόσον δικαιολογείται η χρήση τέτοιων αθέμιτων μέσων, για να αποσπάσεις πληροφορίες, όπως αφήνει να υπονοηθεί η εφημερίδα. Εγείρεται θέμα καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Αλλά αυτές είναι συνήθεις τακτικές των μυστικών υπηρεσιών όπως η MI5, η οποία κατηγορήθηκε και στο παρελθόν για συνωμοσίες και βασανιστήρια.
Αν όμως (και υπερτονίζω το αν!) δεχτούμε ότι όλα αυτά γίνονται εις τω όνομα του πολέμου κατά της "τρομοκρατίας", ποιοι άλλοι τρόποι υπάρχουν για να αποφευχθούν γεγονότα όπως της 7/7; Η πραγματικότητα μας προσγειώνει και ο φόβος διακυβερνάει το σύστημα, ενώ ταυτόχρονα το εξυπηρετεί.

*Η εικόνα είναι από το guardian.co.uk

Στατιστική, ερωτηματολόγια και πάσης φύσης τέρατα

"Με τη στατιστική μπορείς να αποδείξεις τα πάντα!" Τάδε έφη μια πολύ κοντινή φίλη και δεν έχει άδικο. Πώς τα πολιτικά κόμματα αναθέτουν σε γραφεία δημοσκοπήσεις και βγαίνουν πάντα πρώτα;
Ώστόσο καλή η ιδέα της έρευνας για την κυπριακή μπλογκόσφαιρα. Όλοι έχουμε μια εικόνα του μέσου κύπριου μπλόγκερ. Είναι κάπως... Σαν... εσένα! Λειτουργεί ο μηχανισμός της προβολής που λέει κι ο Φρόυντ. Είναι όμως πράγματι έτσι; Ποιά τα χαρακτηριστικά της μπλογκ υποκουλτούρας των Κυπρίων; Τί πιστεύουν; Θα καταφέρουν να γίνουν ποτέ εργαλείο πίεσης και αλλαγής; Εσύ τί πιστεύεις;
Μπορείτε να συμπληρώσετε το ερωτηματολόγιο του lexi_penitas εδώ. Αν και σύντομο και ελλειπές, φιλοδοξεί να δώσει μια γενική περιγραφή κι ελπίζω να μαζέψει μεγάλο δείγμα ώστε να βγάλει αξιόπιστα συμπεράσματα.
Αναμένουμε τα αποτελέσματα λοιπόν.

"Όχι στο όνομά μου!"

Άθεοι υπήρχαν από πάντα. Δεν είναι καμιά καινούργια μόδα, ούτε στην βαθύτερη ουσία του κάποιο είδος προπαγάνδας. Αν προπαγανδίζει εναντίον σε κάτι, είναι ενάντια στην ματαιοδοξία του ανθρώπου και στην εγωιστική εμμονή του να θέλει να πιστεύει ότι δεν πεθαίνει μόνος.

Παλιότερα δεν ακουγότανε πολύ ο αθεϊσμός. Ίσως ανάμεσα σε φίλους, ίσως από νεαρούς-αντί, ίσως σε αμπελο- και αλκοολ-σοφίες. Όμως λίγοι παραδέχονταν δημόσια πως δεν πίστευαν σε κανένα θρήσκευμα.
Και είναι λογικό. Πώς ν' αρνηθεί κανείς ένα κατασκεύασμα που κατεύθυνε την πορεία της ανθρωπότητας και έχει χυθεί τόσο αίμα στο όνομα του; Πώς να πεις ότι δεν υπάρχει κάτι, το οποίοι λαοί σύσσωμοι, κυβερνήσεις κι εξουσία το έχουν ως δεδομένο;

Ορίστε, σημείο των καιρών, αυτή η ομάδα που άρχισε να αφυπνίζεται τις τελευταίες δεκαετίες, αρνείται να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης εν αγνοία της και παρά τη θέλησή της, όπως γίνεται με τους περισσότερους από εμάς. Γιατί όλα στην ζωή είναι πολιτικά. Και με το να έχει βαπτιστεί κάποιος, δίνει αυτόματα το δικαίωμα στην εκκλησία να τον αντιπροσωπεύει και να απαιτεί εκ μέρους του. Έστω κι αν ονομάζει τον εαυτό του κουμουνιστή, έστω κι αν βρίζει χριστούς και παναγίες αποκλεισμένος στην κίνηση.
Ρίξτε μια ματιά εδώ για περισσότερα.

Η αγωνία μου όμως είναι μήπως η προσπάθεια να ξεφύγει κάποιος από την ακούσια εκμετάλλευση της εκκλησίας, γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και "πίεσης" από κάποιους άλλους. Όλα είναι πολιτικά. "Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις", είτε πρόκειται για ιδεολογία, είτε για πράξεις. Όμως η κόλαση είναι εδώ κι εμείς ρίχνουμε καύσιμα στη φωτιά.

Πάνω απ' όλα είναι να μένουμε αληθινοί και ειλικρινείς προς τον εαυτό μας. Πιστεύουμε ή όχι σε θεούς και δαίμονες, πρέπει να το ζούμε σε κάθε μας λέξη και κίνηση. Μην κάνουμε την απόπειρα και μετά μας πνίξει η ελπίδα. Δεν υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει το τώρα, εμείς και οι άλλοι. Και πίσω από το κάθε τί υπάρχει μια αιτία. Σ' αυτή την αιτία αξίζει να πιστεύουμε.

*Ενημέρωση*

Κάτι που είχα ξεχάσει... Μην καταλήξουμε να κάνουμε αυτά που κοροϊδεύουμε και αρχίσουμε να αγοράζουμε online "συγχωροχάρτια" και τινά "έγγραφα"!

Justice (Un)System(atic)

Πολύς ντόρος για τη βία... Επιτέλους όμως ξυπνήσαμε! Καιρός ήτανε!
Μήπως όμως το κέντρο προσοχής είναι λάθος; Η ρίζα του κακού ποιά είναι; Πώς φτάσαμε ως εδώ; Κι αν ξυπνήσαμε και φωνάζουμε για να κάνει το κράτος κάτι, εμείς τί κάνουμε για 'μας εκτός από το να απαιτούμε οι άλλοι να πράξουν;
Ο καθένας ξεχωριστά ας κάτσει να το ψάξει και ν' αναλάβει τις ευθύνες του... Σκεφτείτε λίγο τα παιδιά σας: Τί κάνουν όταν είναι έξω μόνα ή με παρέα; Πώς συμπεριφέρονται στους άλλους; Γιατί; Ρωτήστε το γιατί και το πώς και ίσως βρείτε και τον τρόπο...