"Εγώ δεν πάω μάππα, γιατί να πιερώσω;" "Εν θωρείς ούτε στην τηλεόραση;" "Όι! Αφού ξέρεις, με εγώ ασχολούμαι, με τα κοπελούθκια μου."
Εύλογη η ερώτηση του φίλου. Αποτελεί ακριβώς παράδειγμα στη θεώρηση του υπουργού οικονομικών για κοινωνική αδικία σε περίπτωση που επιβληθούν βαρύτεροι φόροι, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες αστυνόμευσης των γηπέδων. Αφού καταλήξαμε λοιπόν ότι η αστυνόμευση είναι απαραίτητη, παρά τις αντιθέσεις των "φιλάθλων" και παλιότερα της UEFA, οφείλουμε να καλύψουμε κάπως τα έξοδα αυτά, πέραν του ποσού που είχε προβλεφθεί από τον ΚΟΑ.
Πώς όμως αν όχι με κρατικά λεφτά; Ο αντίλογος στον υπουργό και στον φίλο πιο πάνω θα ήταν πως, όλοι πληρώνουμε φόρους από τους οποίους μπορεί να μην επωφελούμαστε ποτέ άμεσα. Πχ., οι επιχορηγήσεις του γραφείου ευημερίας προέρχονται από φόρους που πληρώνουμε όλοι μας, λίγοι όμως τις δικαιούνται. Το ίδιο συμβαίνει με τα λεφτά που πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, για τα δημόσια έργα και τόσα άλλα. Τί θα πείραζε αν ένα μέρος από τα δημόσια έσοδα πήγαινε και για την αστυνόμευση ποδοσφαιρικών αγώνων;
Εδώ επιστρέφουμε στον όρο της κοινωνικής αδικίας. Ο ίδιος αντίλογος ίσως να συνέχιζε πως το ίδιο αδικία είναι να πληρώνονται αυτοί οι φόροι, αφού δεν εκμεταλλεύονται προς όφελος μας. Η διαφορά όμως εναπόκειται στην ιδεολογία διαχείρισης τους και μιας που και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι άλλες στο πνεύμα των καιρών, θέλει να περάσει ως πρότυπο Κοινωνικού Κράτους, εκτός από το μέρος που παρακρατεί για τα λειτουργικά του έξοδα, τους διαμοιράζει σε ευάλωτες και περιθωριοποιημένες υποομάδες. Το να μαζέψει λεφτά και να τα χρησιμοποιήσει σε έναν τομέα, που όχι μόνο θεωρείται το νέο "όποιο" του λαού μετά την θρησκεία, αλλά αποφέρει πολλά εκατομμύρια σε μονάδες, κάθε άλλο παρά κοινωνικό μέτρο μπορεί να χαρακτηριστεί. Η χρήση των χρημάτων για πλουτισμό ή για επιβίωση είναι το ζητούμενο.
Κι εδώ βρίσκεται η ουσία, εδώ βρίσκεται και η λύση. "Χέρι πούγκα σας!" θα έλεγε στα ποδοσφαιρικά σωματεία ο φίλος, όχι μόνο για ένα μικρό μέρος των εξόδων της αστυνόμευσης, αλλά το μεγαλύτερο ποσόν και όλων των υπόλοιπων εξόδων και συντήρησης και επιδιόρθωσης των ζημιών.
Εύλογη η ερώτηση του φίλου. Αποτελεί ακριβώς παράδειγμα στη θεώρηση του υπουργού οικονομικών για κοινωνική αδικία σε περίπτωση που επιβληθούν βαρύτεροι φόροι, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες αστυνόμευσης των γηπέδων. Αφού καταλήξαμε λοιπόν ότι η αστυνόμευση είναι απαραίτητη, παρά τις αντιθέσεις των "φιλάθλων" και παλιότερα της UEFA, οφείλουμε να καλύψουμε κάπως τα έξοδα αυτά, πέραν του ποσού που είχε προβλεφθεί από τον ΚΟΑ.
Πώς όμως αν όχι με κρατικά λεφτά; Ο αντίλογος στον υπουργό και στον φίλο πιο πάνω θα ήταν πως, όλοι πληρώνουμε φόρους από τους οποίους μπορεί να μην επωφελούμαστε ποτέ άμεσα. Πχ., οι επιχορηγήσεις του γραφείου ευημερίας προέρχονται από φόρους που πληρώνουμε όλοι μας, λίγοι όμως τις δικαιούνται. Το ίδιο συμβαίνει με τα λεφτά που πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, για τα δημόσια έργα και τόσα άλλα. Τί θα πείραζε αν ένα μέρος από τα δημόσια έσοδα πήγαινε και για την αστυνόμευση ποδοσφαιρικών αγώνων;
Εδώ επιστρέφουμε στον όρο της κοινωνικής αδικίας. Ο ίδιος αντίλογος ίσως να συνέχιζε πως το ίδιο αδικία είναι να πληρώνονται αυτοί οι φόροι, αφού δεν εκμεταλλεύονται προς όφελος μας. Η διαφορά όμως εναπόκειται στην ιδεολογία διαχείρισης τους και μιας που και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι άλλες στο πνεύμα των καιρών, θέλει να περάσει ως πρότυπο Κοινωνικού Κράτους, εκτός από το μέρος που παρακρατεί για τα λειτουργικά του έξοδα, τους διαμοιράζει σε ευάλωτες και περιθωριοποιημένες υποομάδες. Το να μαζέψει λεφτά και να τα χρησιμοποιήσει σε έναν τομέα, που όχι μόνο θεωρείται το νέο "όποιο" του λαού μετά την θρησκεία, αλλά αποφέρει πολλά εκατομμύρια σε μονάδες, κάθε άλλο παρά κοινωνικό μέτρο μπορεί να χαρακτηριστεί. Η χρήση των χρημάτων για πλουτισμό ή για επιβίωση είναι το ζητούμενο.
Κι εδώ βρίσκεται η ουσία, εδώ βρίσκεται και η λύση. "Χέρι πούγκα σας!" θα έλεγε στα ποδοσφαιρικά σωματεία ο φίλος, όχι μόνο για ένα μικρό μέρος των εξόδων της αστυνόμευσης, αλλά το μεγαλύτερο ποσόν και όλων των υπόλοιπων εξόδων και συντήρησης και επιδιόρθωσης των ζημιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου