Συνενωθείτε Μοιρασμένοι ή αλλιώς Τρέχτε να Σωθείτε!

Άκουγα τον κύριο Κάρογιαν να μιλάει για την υποστήριξη του κόμματός του προς τον κύριο Αναστασιάδη. Αναμενόμενη κίνηση θα έλεγα. Το πώς όμως θα πετύχουν ενωμένοι χέρι-χέρι την πολυπόθητη κυβέρνηση "Εθνικής Σωτηρίας", όπως κομπάζουν, επιτρέψτε μου να το αμφιβάλλω.

Από την άλλη, μακάρι να 'ν' κι οι δυο καλά που κάνουν και λίγο το χειλάκι μας να χαμογελάει με όλα αυτά τα ωραία περί συναίνεσης και συνεννόησης. Γιατί, άμα το δεις αναδρομικά το πράγμα, στο κυπριακό δεν λένε να συναινέσουν, στον λεγόμενο "κεντρώο" χώρο δεν λένε να συνεννοηθούν. Κι αφού πια ο μόνος δρόμος για την καρέκλα περνά από τα γραφεία του Δησυ, είπαν "ας αναμασήσουμε τα παλιά τα αγαπημένα". 

Όπως και η Εδεκ που κρίμα, κρίμα, κρίμα, δεν τόλμησε να ταράξει τα νερά στο μικροπολιτικό, μικροαστικό, μικροπρεπές status quo της κυπριακής κοινωνίας. Απ' όλες της τις επιλογές διάλεξε αυτή που έχει ήδη την υποστήριξη μιας ομάδας πληθυσμού που εθελοκωφαίνει από φόβο και δειλία. Κρίμα, κρίμα, κρίμα, που όμως αυτή η συγκεκριμένη ομάδα στην ουσία μπαίνει τροχοπέδη στο μέλλον των παιδιών της.

Και ο κύριος Μαλάς; Μια κατά τ' άλλα φρέσκια άποψη, όχι μόνον λόγω ηλικίας, αλλά και εξαιτίας της υποστήριξης της μετριοπάθειάς του από το Ακελ. Ακόμα και η επιλογή του ως υπουργός υπήρξε έκπληξη. Πολύ λυπάμαι όμως πως θα λειτουργήσει ως αποδιοπομπαίος τράγος και θα κλείσει έτσι άδοξα ένα φιλόδοξο μα σπιλωμένο κεφάλαιο του κόμματος αυτού.

Γερασμένο Φονικό

Το τελευταίο περιστατικό φόνου εκ προμελέτης στη Λεμεσό, μόλις σήμερα το απόγευμα, αναδεικνύει πολλά από τα πιο επίκαιρα κοινωνικά θέματα της μικρής μας κοινωνίας.

Ρατσισμός. Σαφέστατα υπήρχαν προηγούμενα μεταξύ των δύο ανδρών. Λογικό μεν εξαιτίας της συγκατοίκησης τους στο ίδιο κτήριο, πιθανώς όμως να οξύνετο λόγω της καταγωγής του πρόσφυγα δε και όλων των στερεοτύπων που ακολουθούν αυτή την πληθυσμιακή ομάδα.

Ατομικισμός. Εγωισμός και προσκόλληση στην προστασία των κεκτημένων του ατόμου. Είτε πρόκειται για αντικείμενα, είτε για την κυριαρχία επί άλλων ατόμων, έχει πλέον εξαλειφθεί ο όρος του συμβιβασμού και ειδικά με κάποιο ξένο άτομο.

Βία. Και ας την μασκαρεύουμε ονομάζοντάς την "ανάλογη" (αλήθεια κράταγε μαχαίρι τελικά?). Ναι, είναι δεκτό ότι βία πάντοτε θα υφίσταται στις όποιες ανθρώπινες διαντιδράσεις με την μια μορφή ή την άλλη, μα μέχρι σε ποιο βαθμό μπορεί να γίνεται ανεκτή?

Γήρας. Οι πολίτες γερνάνε. Και μένουν μόνοι. Δυστυχώς οι νέες μορφές της οικογένειες απομονώνουν τους ηλικιωμένους. Λίγοι είναι πλέον οι τυχεροί που έχουν μια κάποια προσοχή και φροντίδα από εξ αίματος μέλος της οικογένειάς τους.

Στο τελευταίο θέλω να προσθέσω μια από καιρό απορία. Όσον αφορά την οδήγηση, στα χαρτιά έστω, έχουμε αναγκάσει τους ηλικιωμένους να περνούν από εξέταση και να ανανεώνουν τακτικά την άδειά τους.Φαντάζομαι ότι κάτι ανάλογο γίνεται και για την άδεια κυνηγίου. Για την άδεια απόκτησης και κατοχής του όπλου, όπως του κυνηγετικού που χρησιμοποιήθηκε το απόγευμα, τί γίνεται?