40 Ώρες

Είναι ή δεν είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των πολιτών να εργάζονται 40 ώρες την εβδομάδα? Δικαίωμα μάλιστα που αποκτήθηκε μετά από πολλούς αγώνες και αίμα της εργατικής τάξης για να το απολαμβάνουμε εμείς και οι μετέπειτα γενιές. Πώς έρχονται τώρα να ζητάνε περισσότερες εργατοώρες χωρίς υπερωρίες και χωρίς καν το βασικό ωρομίσθιο? Και να μην δέχονται να συζητήσουν ούτε τους λόγους που αυτό είναι απαραίτητο! Αν είναι δυνατόν!

"You may be a Lover but you ain't no Dancer"

Το μυαλό του σχιζοφρενή, αν μη τί άλλο, εντυπωσιάζει. Πώς αλλιώς ένα τραγούδι, που πήρε το όνομά του από τη τσουλήθρα-σπείρα των λούνα παρκ, μπορεί να αναμειχθεί με ναζιστικά ιδεώδη, χριστιανικές προκηρύξεις, τον πόθο για τη γυναικεία σάρκα και τον φόβο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και εντέλει να συνενώσει τόσους και τόσους λευκούς σε μια αρία αίρεση υπό τη θεώρηση ενός διαφυλετικού πολέμου? Φυσικά, συνέβαλε σημαντικά και το χάρισμα και η γοητεία του Charles Manson, αλλά και η δημοτικότητα των Beatles, που εν αγνοία τους μετατράπηκαν στο μυαλό του δολοφόνου σε Κασσάνδρες! Helter Skelter εδώ σε μια απίστευτη εκτέλεση από τους Stereophonics!

Street Spirits

Για όλους εκείνους τους δρόμους που μας πνίγουν και μας απελευθερώνουν...

"...Wir todtenstillen unermüdlichen Wanderer, auf Höhen, die wir nicht als Höhen sehen, sondern als unsere Ebenen, als unsere Sicherheiten!"
Friedrich Nietzsche, Die fröhliche Wissenschaft 1882



Rows of houses, all bearing down on me
I can feel their blue hands touching me
All these things into position
All these things we'll one day swallow whole
And fade out again and fade out

This machine will, will not communicate
These thoughts and the strain I am under
Be a world child, form a circle
Before we all go under
And fade out again and fade out again

Cracked eggs, dead birds
Scream as they fight for life
I can feel death, can see its beady eyes
All these things into position
All these things we'll one day swallow whole
And fade out again and fade out again
.................................

Boys Boys Boys

Θυμάστε την παρέα που σας έλεγα πέρσι εδώ? Ένα χρόνο και κάτι αργότερα, είδαμε πως τα αποτελέσματα ήταν μάλλον εφήμερα και η συνολική εικόνα έχει αλλάξει προς το χειρότερο, με πέρασμα ορισμένων στην πράξη...

Από τη σύντομη επαφή με την ομάδα, ως οι σημαντικότεροι παράγοντες παρουσιάστηκαν οι εξής: η διεύρυνση με νέα μέλη, η αλλαγή της ιεραρχίας και η εσωτερική διάσπαση σε μικρότερες ομάδες.

Σαφώς και αναμένετο να μεγαλώσει το παρεάκι με τον καιρό. Η ένταξη σε τέτοιες ομάδες, η οποία κάνει και πολύ καλό μάρκετινγκ πρέπει να ομολογήσω, προσφέρει κύρος και επιρροή στο άτομο ανάμεσα στην μικρή κοινότητα. Και μιας και η ομάδα δεν έχει φτάσει σε αυτό το συνειδησιακό στάδιο που περιγράφουν οι θεωρητικοί της υποκουλτούρας, δεν έχει αποκτήσει εσωτερικούς κανόνες ή διαδικασίες ένταξης. Οπότε αυτοανακηρυσσόμενα μέλη πλησιάζουν, με αποτέλεσμα η ομάδα να έχει πια τριπλασιαστεί.

Τα νέα μέλη τότε, λογικό είναι να διεκδικήσουν μέρισμα στην ιεραρχία. Βρίσκοντας τότε τον κύριο πομπό επηρεασμένο και με περιορισμένες διαθέσεις βίας, όπως είπαμε στην περσινή ανάρτηση, οι προϋποθέσεις ήταν οι καταλληλότερες για να τον αντικαταστήσουν. Οι ακόλουθοι εξάλλου ήταν έτοιμοι να δεκτούν τον επόμενο που θα αποδεικτεί περισσότερο πρόθυμος σε βίαια ξεσπάσματα, όπως ακριβώς περιγράφουν στην πρόσφατη έρευνά τους οι Hart-Kerkhoffs et al. Τη χρονική στιγμή που συναντήσαμε την ομάδα, την αρχηγία κατείχε ένα νεότερο μέλος, πιο βίαιο, πιο προκλητικό, πιο στυλάτο. Ο πρώην leader, αν και παραδέκτηκε σιωπηλά την αποφυγή πισωγυρισμάτων, φάνηκε πώς έκανε προσπάθειες να ανακτήσει τη θέση του, τουλάχιστον μπροστά στα μάτια των παλιότερων μελών.

Στην φιλονικία για την αρχηγία όμως συμμετείχαν και άλλα μέλη, αρχηγοί υπό-ομάδων. Οι διασπάσεις σε μικρότερες παρέες φαίνεται πως αφορούν τις παρελθούσες σχέσεις, χωρίς αυτό το στοιχείο να είναι απαραίτητα δεσμευτικό. Εικάζεται λοιπόν, τα άτομα που έχουν περάσει στην πράξη, να πρόκειται για τα νέα μέλη τα οποία να ανήκουν σε ορισμένες υποομάδες που αναζητούν περισσότερη αίγλη μπροστά στους παλιότερους.

Ακόμα ένα στοιχείο, αναμενόμενο μεν, επιβαρυντικό στην κατάσταση δε, είναι η παρουσία δειλά δειλά θηλυκών στοιχείων στην περιοχή της παρέας. Το γεγονός αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αύξηση των οφελημάτων της ένταξης, αλλά και των βίαιων περιστατικών... Και ακριβώς εδώ κολλάει το λαϊκό άσμα "Αχ βρε παλιομισοφόρια, τί τραβάν για σας τα αγόρια, τί τραβάν για σας τ' αγόρια..."

Reminder to Self and Friends

For the non Greek speakers, I translate, after the tragic occasion of the explosion at Mari's Naval Base 11-7-11 and the outrageous situation followed, a brief text I wrote here one and a half years ago. 'Cause the memory of the dead is not to be manipulated by and for anyone, and especially not for those who are equally responsible for the outcomes..

"First post of 2010. Rough, brief and scattered. Like the rain that comes and goes. Like the rumors buzzing over the media. It's a social sign of the times to distress and exploit anything "worth mentioning". That's everything most intimate, sex and death. For the viewers numbers, for politic bargains, for personal benefit, for fun. And somewhere in the middle ourselves trying to find (self-)respect. Well, it's a part of the game too. Everything can be taught. And everything is reinvented then. Knowledge is the most valuable weapon. And through knowledge you understand how naive you are and how many more "obvious" things you still have to learn. Goodnight..."

Σήμερα και η 11/7

Η σημερινή επέτειος του πραξικοπήματος και τα επακόλουθα της τραγωδίας στο Μαρί για μένα δείχνουν ένα πράμμα: Πόσο εύκολα τρωγόμαστε μεταξύ μας για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Ντροπή και πάλι ντροπή.

Και..

ΣΒΗΣΤΕ ΤΑ AIRCONDITIONS ΣΑΣ
εν τζιεν να λιώσετε τίποτε!

Η Οκκά εν Τετρακόσια

Αυτή η φράση ακούγεται/λέγετε όλο και πιο συχνά. Για τις "ιστορικές" στιγμές που ζούμε, για την "κρίσιμη" καμπή στην οποία βρισκόμαστε, για τις "ευκαιρίες" και "δυσκολίες" που μας περιμένουν.

Η οκκά εν τετρακόσια ρε κουμπάρε. Χώνεψε το και μεν κρόνεσε κανενού.

Και για να μην λέτε ότι προωθώ την εσωτερίκευση και τον εγωκεντρισμό, όχι, ακόμα πιστεύω στην κοινωνική αλληλεγγύη. Απλά αν δεν γνοιαστείς εσύ για τον εαυτό σου και τους κοντινούς σου, δεν θα γνοιαστεί κανείς. Ίσως να μην χρειάζεται να περπατάς με τον κώλο σου στον τοίχο, αλλά πρόσεχε τον και λίγο.

Εξυπνοβλακιστικο Marketing ή Πώς να σε ψηφίσουν οι Ττοπουζοκυπραίοι

Έχουμε φτάσει σε νέα όρια του εξευτελισμού μέσα από την εφευρετικότητα των υποψήφιων βολευτών σε αυτή την πόλη! Πραγματικά αναρωτιέμαι ποιος πείθεται με τέτοιες μεθόδους και αν τελικά εκλεγούν αυτά τα φρούτα, ποιος θα μας σώσει? Τα τελευταία πιο τρανταχτά παραδείγματα προέρχονται από τη Λεμεσό και μάλιστα από το ίδιο κόμμα.

Προεκλογική μάζωξη σε μπαρ ξανάκουσα. Οκ, ας πούμε ότι το δέχομαι. Σε νυχτερινό club όμως, μετά τις 12 πμ. και με το πρώτο ποτό κερασμένο από τον υποψήφιο, έτσι ρε παιδί μου, για να το πιεις στην υγεία του (!), ε αυτό ομολογώ είναι το λιγότερο ευρηματικό! Αφού όμως προέρχεται από υποψήφιο, ο οποίος είναι εκλελεγμένος δημοτικός σύμβουλος, συμμετέχων δε και στην επιτροπή πολιτιστικών εκδηλώσεων, τί να πω? Πραγματικά το παιδί ξέρει να προωθεί τον πολιτισμό σε κάθε ευκαιρία! Θυμήθηκε και τα φοιτητικά του χρόνια φαίνεται, αφού η φοιτητική παράταξη αυτού του κόμματος, δεν είχε και άλλες εκτός από τέτοιες μεθόδους κάθε που πλησίαζαν εκλογές. Επόμενή του κίνηση θα είναι οργανωμένο προεκλογικό ταξιδάκι στην Μύκονο, με κερασμένο το εισιτήριο της επιστροφής! Μην πάνε εκεί οι ψηφοφόροι και μετά ξεχάσουν να γυρίσουν για τις εκλογές!!!

Δεύτερο τραγελαφικό παράδειγμα από συνυποψήφιο του ιδίου κόμματος, κάτι που με αναγκάζει να τους εισηγηθώ να αλλάξουν PR manager. Προεκλογική μάζωξη μόνο για γυναίκες ψηφοφόρους (οκ, δεν είναι κακή ιδέα) δωρεάν συμμετοχή σε κλήρωση για μια τσάντα Luis Vuton αξίας € 500 (αν δεν είναι τελικά μαϊμού).

.......

....... Τώρα αυτό είναι σοβαρό? Γιατί εγώ για προσβλητικό το παίρνω. Και ο άνθρωπος διαφημίζει ότι είναι και επιστήμονας. Με πτυχίο ή χωρίς, δεν φαίνεται να καταλαβαίνει πως έτσι το μόνο μήνυμα που περνάει στις ψηφοφόρισσές του είναι ότι τις θεωρεί θύματα του υπερκαταναλωτισμού και του lifestyle και ως τέτοιες προτίθεται ο ίδιος να τις αντιμετωπίσει.

Έλεος! Έλεος! Έλεος! Μέχρι που σκέφτομαι να αθετήσω την απόφασή μου να ρίξω άκυρο και να ψηφίσω οποιονδήποτε άλλο που θα είναι λιγότερο χειρότερος από αυτούς τους δύο!

Refugee

Again, I look around me and everything seems foreign
And I can't touch them, they're well hid
I look up to the clouds and I think of journeys
But without lights, all the gray shades in my soul are alike.
That's why I lower my eyes to the ground
And I hope this turns out well again at the end
'Cause even this land I'm standing on now,
It's not my fault, I wasn't learned to love it.
There are only symbols around and images,
Masons in the dark creating rules,
An obsessing idea and a phobia
That my mind might adapt with set up violence.
So many words and I can't stand them anymore
Where is that sweet homeland of mine
That they used to say that has the light carved on rocks
Say, might have God has forever forsaken it?
And I feel a refugee here where I was born
Like my ancestors here I stand
To wash away guilt and promises to fulfill
How much more do I need to pay for?

Everything goes well and the pain is growing
And fear keeps damaging my dream
Making my loneliness even heavier
In this place where I even borrow joy.
In this place were tears seem like gifts
And truth is covered by the present
I hear so many caring about me
But all their words always stay buried.
'Cause the shadows around me are so many
torturing my mind with yesterday
Familiar images, old hopes,
Mother is your homeland, even if you haven't seen it.
And thought it hasn't hugged you ever before come close to it
Close your eyes on the hits and laugh
The purpose is sacred, they always say
And to feel the light
We must always be patient
For a forthcoming future said to be good
But I'm sick of all, where might be God?
Say, might he be a refugee too?

I've got refugee marks and a sweet grandmother's kiss on my forehead.
I've got pain for my brother and a secret dream as a talisman.
Underneath a light-less sun, the sky is gray for me, still I exist.
I take courage and sing for everything that I love, but do not have.

Λευκά και Άκυρα

Δεν μας παρατάτε ρε γελοίοι βολευτάδες κι εσείς τρισάθλιοι δημοσιογραφίσκοι, καρεκλοκένταυροι και τρομολάγνοι είστε αμφότεροι. Το ξέραμε πως δεν επρόκειτο στον αιώνα τον άπαντα να ψηφίσετε το όποιο νομοσχέδιο για τα καζίνο. Και μην βιάζεστε να περάσετε ότι κι ότι πριν χαλαστείτε για να περισώσετε "ιδεολογίες" και υποσχέσεις. Δεν τα μασάμε πια. Λευκό θα φάτε με μόνο στολίδι τα ραβασάκια με το κράξιμο που σας αξίζει. Αν υπάρχει κάποιος στην καταμέτρηση στις 22, ας μαζέψει σε ένα λεύκωμα από τα άκυρα. Εκεί θα φανούν οι πραγματικές απόψεις του "κοσμάκη".

Παραβατικές Θερμοκρασίες

Πλησίασε το Πάσχα, άνοιξε λίγο ο καιρός, ήρθαν τα τριήμερα και άρχισαν πάλι τα ταμπούρλα. Κάθε που μπαίνει η άνοιξη, θυμάμαι τον Αδόλφο και το θαυμαστό του έργο. Επάξια τον έχουν τοποθετήσει ανάμεσα στους μεγάλους κλασσικούς που εδραίωσαν το πέρασμα της Εγκληματολογίας στον Θετικισμό.

Σύμφωνα με τον "Θερμικό Νόμο" του Adolphe Quetelet λοιπόν, ο οποίος σίγουρα ενέχει σημεία που χρήζουν κριτικής, οι ηθικές αναστολές ατονούν σε θερμότερα κλίματα, ενώ και οι ίδιοι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες συντελούν στην διάπραξη βίαιων εγκλημάτων και άρα στην αύξηση της εγκληματικότητας. Αν ζούσε σήμερα, ίσως και να υποστήριζε πως η υπερθέρμανση του πλανήτη να είναι ένας από τους παράγοντες για τα σημερινά νούμερα στις ανθρωποκτονίες! Εν πάσι περιπτώσει, ο 18ος και 19ος αιώνας διατηρούσαν ακόμη τον απόηχο του Μεσαίωνα.

Στην Κύπρο του 21ου αιώνα όμως, θλίβομαι να διαπιστώσω ότι το "μέλλον" μας εθελοτυφλεί από τη μια, βρίσκει την εύκολη διέξοδο από την άλλη, σε καθόλα μεσαιωνικές παραδόσεις και πεποιθήσεις. Είναι όμως μέρος της πολιτιστικής μας ταυτότητας, θα μου έλεγε κάποιος, κι είναι εξάλλου λογικό κι αναμενόμενο να συσχετίζονται με παραβατικές ενέργειες ορισμένες φορές, θα υποστήριζε ο Durkheim. Ναι, ναι, πράγματι όπως και κάθε χρόνο, δεν έπρεπε να περιμένω κάτι διαφορετικό φέτος.

Προτείνω τότε, η Κυπριακή Αστυνομία να συμπεριλάβει στο ημερολόγιο της Εκκλησιαστικές Γιορτές, Αργίες και τα τοιαύτα και να παρακολουθεί τις προβλέψεις της μετεωρολογικής υπηρεσίας, ώστε να ξέρει πότε να εντείνει τις περιπολίες της. Όσο για το πού, ελάτε τώρα! Αφού είναι κοινό μυστικό παιδάκια!

Δεν ήτανε απαισιόδοξο τραγουδάκι

Όχι, όχι, είναι η πραγματικότητά μας. Γιατί μπάτσε φίλε μου, εσύ εν να την φάεις πάλε! Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω από τα λεγόμενα του κύριου Χριστοφίδη και το επικείμενο νομοσχέδιο περί του τζόγου.

Αναγνωρίζω φυσικά ότι πρόκειται για ένα θετικό βήμα η επίσημη ρύθμιση του ζητήματος από την πολιτεία, αλλά, όπως και στα παραπάνω πράγματα, αμφιβάλλω να σκεφτήκαν τις πρακτικές πτυχές πλήρως και διεξωδικά. Γιατί, εντάξει, να κάνουμε μια Εθνική Αρχή Στοιχημάτων, σίγουρα έπρεπε να είχαμε ήδη χτές, αλλά τί ακριβώς θα κάνει είπαμε? Συντονισμό των φορέων? Συλλογή στατιστικών και παρακολούθηση υποθέσεων? Ναι, ναι, συμφωνώ πως είναι απολύτως απαραίτητα κι αυτά. Η άμεση επιβολή όμως της απαγόρευσης πώς θα γίνει? Γιατί, αν ρωτήσεις την σύζυγο του χρεωκοπημένου/άρρωστου/αυτόχειρα, θα σου πει ότι αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται.

Αλλά τί να πει κανείς, σε μια κοινωνία θρησκόληπτων ρατσιστών, όπου τα δύο συνδυάζονται για να αναπαράγουν τις ίδιες αντιλήψεις ξανά και ξανά?

Racism is a Weapon of Mass Destruction

Σενάριο: Bullying

Είχα ξανασχοληθεί με το Bullying παλιότερα, επιφανιακά μόνο. Μα, η διάλεξη της περασμένης Πέμπτης, μου ξανακέντρισε το ενδιαφέρον για την Εκφοβιστική Συμπεριφορά. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε ακούσει για τους μπούληδες! Τους έχουμε δει στα μαθητικά μας χρόνια, τους προβάλουν συνέχεια οι αμερικανιές στην τηλεόραση, ίσως μάλιστα να νιώθουμε πως είχαμε πέσει θύμα τους σε μικρότερη ηλικία.

Μα αυτό που είχα ξεχάσει (και ντροπή μου γιατί είναι βασική αρχή των πάντων!) είναι ότι το bullying δεν είναι απλά η σχέση μεταξύ θύμα-θύτη, είναι ένα φαινόμενο κοινωνικό, έστω αν διαδραματίζεται σε μια μικρογραφία της κοινωνίας όπως το σχολείο, που οι σχέσεις εξουσίας ξεπερνούν τους δύο πρωταγωνιστές. Αυτή τη στιγμή, θα επικεντωθώ μόνο σε αυτό, χωρίς να εμβαθύνω στα αίτια και τους λοιπούς παράγοντες αυτού του φαινομένου.

Η εισηγήτρια λοιπόν, μας παρουσίασε τις μάσκες, που θα έλεγε κι ο Goffmann, των υπόλοιπων ηθοποιών του έργου. Αν είχαμε λοιπόν μια τάξη, εκτός από τους μπούληδες-θύτες και τα θύματά τους, θα είχαμε χωρίσει τους θεατές τους έργου (α) στους βοηθούς των μπούληδων, ή εν δυνάμη θύτες θα έλεγα εγώ, (β) τους ενισχυτές των μπούληδων, αυτοί δηλαδή που με τη συμπεριφορά τους προωθούν την επανάληψη του φαινομένου και (γ) τους υποστηρικτές των θυμάτων. Φυσικά είναι πιθανόν να υπάρχουν και παιδιά αμέτοχα σε ένα τέτοιο συμβάν, αλλά με την αδιαφορία - σιωπή τους - ανοχή, θα τους κατέτασα ίσως λίγο κυνικά, στους υποστηρικτές.

Το πιο ενδιαφέρον που μας παρουσίασε η εισηγήτρια όσον αφορά την αντιμετώπιση αυτής της συμπεριφοράς, ήταν το εύρημα αυτής της έρευνας. Ότι δηλαδή, 50% των επισοδίων εκφοβιστικής συμπεριφοράς, μπορούν να αποτραπούν, αν ένα παιδί από τους τρίτους ηθοποιούς επέμβει. Ο τρόπος επέμβασης δεν έχει τόση σημασία, λεκτική ή βίαιη ή άλλη, αλλά το γεγονός ότι μπαίνει σαν απο μηχανής θεός, από κομπάρσος πρωταγωνιστής, και παίρνει ξεκάθαρη θέση εναντίον του φαινομένου. Φυσικά, υπάρχουν προϋποθέσεις για την επιτυχία, όπως το να είναι πράγματι μια σταθερή απαίτηση μπροστά σε κοινό και το τρίτο παιδί να έχει παρόμοιο σωματότυπο με τον μπούλη. Αν συνυπάρξουν αυτές οι συνθήκες, υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες, μέσα από τον άτυπο κοινωνικό έλεγχο της τάξης να παρουσιαστεί αντίδραση και έπειτα να γίνει παρέμβαση ώστε το φαινόμενο, τουλάχιστον από το συγκεκριμένο παιδί, να σταματήσει.

Όπως λοιπόν, η εκφοβιστική συμπεριφορά παρουσιάζεται ομαδικά, έτσι ομαδικά μπορεί να σταματήσει. Στα αρχικά στάδια, μπορεί ίσως και να σταματήσει από την αντίδραση μίας και μόνο μονάδας!

Ξένες Γλώσσες: Ελληνική

Αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στα δημόσια Δημοτικά σχολεία, των οποίων η Ελληνική γλώσσα δεν είναι η μητρική ή δεν την γνωρίζουν καν. Οι δάσκαλοι παραπονιούνται, με το δίκιο τους πολλές φορές, ότι η παρουσία των μαθητών αυτών δυσκολεύει το έργο τους, καθώς δεν μπορούν να συμβαδίζουν με την υπόλοιπη τάξη, ενώ ταυτόχρονα είναι απείθαρχοι.

Δάσκαλε που δίδασκες, νόμιζες ότι το σχολικό περιβάλλον μένει ανεπηρέαστο από το κοινωνικό? Είπαμε, ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας και δυστυχώς δεν μπορεί μια ξένη γλώσσα, όπως η Ελληνική, να φυτευτεί στα κεφάλια των παιδιών εν μια νυχτί! Ακόμα και οι ΖΕΠ χρειάστηκαν 2-3 χρόνια για δείξουν αποτελέσματα. Επιτέλους, μην διαιωνίζεται κι εσείς την προκατάληψη και ετικετοποίηση αυτών των παιδιών. Αν υπάρχει μια ελπίδα για την ειρηνική συμβίωση σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, είναι αυτά τα παιδιά. Αλοίμονο αν μάθουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ξένους.