Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Δεν ήτανε απαισιόδοξο τραγουδάκι

Όχι, όχι, είναι η πραγματικότητά μας. Γιατί μπάτσε φίλε μου, εσύ εν να την φάεις πάλε! Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω από τα λεγόμενα του κύριου Χριστοφίδη και το επικείμενο νομοσχέδιο περί του τζόγου.

Αναγνωρίζω φυσικά ότι πρόκειται για ένα θετικό βήμα η επίσημη ρύθμιση του ζητήματος από την πολιτεία, αλλά, όπως και στα παραπάνω πράγματα, αμφιβάλλω να σκεφτήκαν τις πρακτικές πτυχές πλήρως και διεξωδικά. Γιατί, εντάξει, να κάνουμε μια Εθνική Αρχή Στοιχημάτων, σίγουρα έπρεπε να είχαμε ήδη χτές, αλλά τί ακριβώς θα κάνει είπαμε? Συντονισμό των φορέων? Συλλογή στατιστικών και παρακολούθηση υποθέσεων? Ναι, ναι, συμφωνώ πως είναι απολύτως απαραίτητα κι αυτά. Η άμεση επιβολή όμως της απαγόρευσης πώς θα γίνει? Γιατί, αν ρωτήσεις την σύζυγο του χρεωκοπημένου/άρρωστου/αυτόχειρα, θα σου πει ότι αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται.

Αλλά τί να πει κανείς, σε μια κοινωνία θρησκόληπτων ρατσιστών, όπου τα δύο συνδυάζονται για να αναπαράγουν τις ίδιες αντιλήψεις ξανά και ξανά?

1 σχόλιο:

Προεδρος είπε...

join http://www.relaxfc.com/ και γράψε και σχόλιο για το μπλογκ θέλουμε απόψεις