Παιδικό

Τώρα η βραδιά,
γλυκιά που φτάνει,
θα μου γλυκάνει
και την καρδιά.

Τ' αστέρια εκεί
θα δω, θα νιώσω
οι άνθρωποι πόσο
είναι κακοί.

Κλαίοντας θα πω

άστρα μου, αστράκια
τ' άλλα παιδάκια
θα τ' αγαπώ.

Ας με χτυπούν
πάντα κι ακόμα.
Θα 'μαι το χώμα
που το πατούν.

Άστρα, καθώς
άστρο και κρίνο,
έτσι θα γίνω
τώρα καλός.

 Κι αν ο Κώστας Καρυωτάκης αποτύπωσε στους στοίχους του ποιήματός του την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού κατά τον τρόπο που θέλει να τη μετατρέψει η Χριστιανική διδασκαλία, τα Υπόγεια Ρεύματα απέδωσαν με την μουσική τους τον καταπιεσμένο θυμό και την ταυτόχρονη αγωνία, όπως την περιγράφει ο Soren Kiergegaard και οι άλλοι πρώιμοι Υπαρξιστές, που προκαλεί το "όστις σε ραπίσει επί την δεξιά σου σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην"...