Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Η Ταχινόπιττα, η Φυγοστρατία και η Γραμματέας, η νέα Τηλενουβέλα παίζεται σε όλα τα Κυπριακά Κανάλια

Αρχίσανε πάλι τα ταμπούρλα και διώξανε μετά μουσικής τον αποδιοπομπαίο τράγο κ. Βάσο Γεωργίου. Τράγο εις διπλούν μιας και το "φάγωμά" του, όπως θέλει να το παρουσιάσει, εξυπηρετεί στον εφησυχασμό σχετικά με δύο φλαίγον ξεχωριστά μα και άρρικτα συνδεδεμένα ζητήματα: τη φυγοστρατία και το ρουσφέτι.

Ειδικότερα για το πρώτο, πιο φρέσκο, πιο πικάντικο, πιο lifestyle, χρειαζόταν να βρεθεί κάποιος να αναλάβει την "πολιτική" έστω ευθύνη. Μετά και από τις πρόσφατες υποσχέσεις επί εξάλειψης του φαινομένου, μωρέ απ'τον στρατό ας είναι, μωρέ απ'το Υπουργείο Αμύνης ας είναι, μωρέ πολιτικό πρόσωπο να είναι κι ό,τι να'ναι! Και voila! Ένα έγγραφο - αποδεικτικό στοιχείο που παράπεσε από τα χέρια μια γραμματέως, που η καημένη μετακινείτε σαν άδικη κατάρα, ένας ευυπόληπτος αξιωματούχος που δεν προωθεί τα παράλογα μα δέχεται τα λογικά, ό,τι και να εννοεί μ' αυτό, και η αθώα αντιπολίτευση που έρχεται σε πρώτη φορά αντιμέτωπη με κάτι τόσο τραγικά και απαράδεκτα μεμπτό. Το αποτέλεσμα στα μίντια.

Θα ξανααναφερθώ στον Durkheim κι ας σας κουράζω. Έγκλημα σε μια κοινωνία = Φυσιολογικό εως κάποιο σημείο. Ρουσφέτι σε μια κυβέρνηση = Φυσιολογικό εως κάποιο αρκετά απομακρυσμένο σημείο. Και όχι, δεν ανακάλυψε την ταχινόπιττα αυτή η κυβέρνηση, απλά η ταχινόπιττα βγήκε στη φόρα αυτή τη φορά συνταγογραφημένη!

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Αλλαγή

Οχχχχχίιιιιιιιι!!!!!!!!!!
(εισπνοή εκπνοή εισπνοή εκπνοή εισπνοή εκπνοή)

Ντάξει... Δεν συνηθίζω να αντιδρώ τόσο έντονα σε αλλαγές που υπό άλλες συνθήκες θα με χαροποιούσαν... Αλλά να μην έρθει ο Αγγέλακας και να 'ρθει ο Ανεστόπουλος ήταν μια μεγάλη έκπληξη. Δηλαδή όχι ακριβώς, μεγαλύτερη έκπληξη ήταν που ανακοινώθηκε πως θα ερχόταν ο Αγγέλακας με τον Παυλίδη κι όχι με τον Ανεστόπουλο όπως θα ανέμενε κανείς. ....αλλά να μην έρθει? Μα καθόλου? Μα γίνεται? Γιατίιιιιιι?

(εισπνοή εκπνοή εισπνοή εκπνοή εισπνοή εκπνοή)

Τέσπα... Όπως και να 'χει..... Τα εισιτήρια είναι από καιρό κομμένα κι εξακολουθούμε να ανυπομονούμε! 6 και πόψε κι αναμένουμε..

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Πιστοί στη Διαφορά

Σκεφτήκατε ποτέ ποια η διαφορά του να είσαι διαφορετικός;
Μα, θα μου πείτε, είναι πασιφανές! Απλά είσαι διαφορετικός!

Σε τί διαφορετικός όμως; Όλοι είμαστε διαφορετικοί, μοιάζουμε διαφορετικοί, ανόμοιοι. Ποια η διαφορά να είσαι στο πετσί σου διαφορετικός; Ή μήπως καλύτερα να έλεγα... στο κεφάλι σου...

Ο Καμύ έλεγε με οξυμώρως πως η διαφορά του αυτόχειρα από τον επαναστάτη είναι η πίστη. Η πίστη όχι όπως τη έχει ένας "πιστός", τουλάχιστον όχι στην ίδια ποιότητα, αλλά η πίστη/εμμονή/επιμονή/ειλικρίνεια. Ναι, στο τελευταίο είναι το κλειδί. Γιατί όταν είσαι ειλικρινής στην πίστη σου, ζεις χωρίς τύψεις τεχνητές ή αληθινές. Είσαι πιστός ψυχή τε και σώματι. Και στο μυαλό και στις πράξεις.

Τότε, ποια η διαφορά του να είσαι πιστός στη διαφορετικότητά σου από έναν απλό ανόμοιο;

Θα έλεγα ο χρόνος... Κι ας με αφόριζε με μιας ο Καμύ. Ακόμα κι αν μισούσε την αιωνιότητα, κατάφερε να μείνει σ' αυτήν δίχως άλλο. Εγώ όμως, σε μαύρο σύννεφο και στην απαισιόδοξη πλευρά της Γης, θεωρώ ότι η ευκολόπιστη με πολύ κακή έννοια μιμητική συνήθεια του ανθρώπου τον κάνουν να αλλαξοπιστεί για το τίποτα. Κάποια στιγμή θα τσακίσει, θα αλλοτριωθεί και θα αφομοιωθεί στο ανόμοιο και τόσο όμοιο μείγμα του κοινωνικού καζανιού, είτε σε μέρη είτε εξ ολοκλήρου.

Ο πιστός λοιπόν, στις σκέψεις και τις πράξεις, μένει πιστός για περισσότερο από τα 15 του χρόνια. Καμιά φορά και περισσότερο από τα 18 του. Υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις, με ειδικά όμως χαρακτηριστικά, που μπορεί να μείνουν και μέχρι να γεννήσουν. Όχι όμως αργότερα... Εδώ αρχίζει μια άλλη θλιβερή ιστορία... Την ξέρετε καλύτερα από εμένα.

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Λεμεσός των Συναυλιών

Συγχαρήκια στο Δήμο Αγίου Αθανασίου και το Κανάλι 6 που για άλλη μια χρονιά ανοίξαν το συναυλιακό καλοκαίρι με μια τόσο επιτυχημένη συναυλία. Κάθε χρόνο και καλύτερα! Το μόνο που μου την έσπασε ήταν τα κουνούπια.

Άντε να' ρθει τώρα η 1η Αυγούστου!