Η ψηφοφορία έκλεισε με την πιο πάνω τελική μορφή.
Προτού συνεχίσουμε στην ανάλυση, πρέπει να συνειδητοποιηθούν οι περιορισμοί και τα λάθη της έρευνας. Είναι αδιανόητο ένα τόσο μικρό δείγμα, από ένα τέτοιο αδύνατο εργαλείο, σε αυτό το μικρο-δικτυακό περιβάλλον με όλες τις δυσκολίες πρόσβασης, αντιπροσωπευτικότητας και προσέλκυσης, να δώσει συμπεράσματα που να μπορούν να αναχθούν στις γενικότερες τάσεις του υπ' ερεύνηση πληθυσμού. Άρα, η ανάλυση της ψηφοφορίας περιορίζεται στις αρχές της περιγραφικής στατιστικής και συγκεκριμένα ανάγεται στις τάσεις των μπλόγκερ, κυρίως αυτών που επισκέπτονται κατά καιρούς το παρόν ιστολόγιο.
Tο τελικό δείγμα ανέβηκε στα 17 από τα υπολογισμένα 30 πραγματικά πρόσωπα που πέρασαν. Θεωρούμε πως οι αναλογίες επιτρέπουν τον παραλληλισμό με την
έρευνα του Lexi Penitas (140 ερωτηματολόγια από ~350 μπλογκς τότε), οπότε και υπολογίζουμε πως περίπου 10 πρόσωπα από το δείγμα είναι άνδρες, ενώ τουλάχιστον 8 είναι 22 ετών ή μικρότεροι. Σημειώνουμε πως τα δημογραφικά στοιχεία του δείγματος είναι απαραίτητα σε κάθε στατιστική ανάλυση για την κατανόηση των αποτελεσμάτων.
Η τελική διαμόρφωση της ψηφοφορίας αναδεικνύει ένα σημαντικό ποσοστό που θα μπορούσε να καταρρίψει την αρχική μας υπόθεση, ότι δηλαδή οι κάτοικοι εντός των τειχών νιώθουν ανασφαλείς στην περιοχή τους. Όμως, σύμφωνα με τους περιορισμούς της έρευνας, πιο σωστά μεταφράζεται στο ότι το 35% των μπλόγκερς πιστεύει πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβούνται. Πράγματι, οι τελευταίες έρευνες ανά τω παγκόσμιω για τον φόβο του εγκλήματος παρουσιάζουν μια πιο αισιόδοξη στάση και δη κατά πολύ πιο συνειδητοποιημένη απέναντι στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, τουλάχιστον όσο αφορά το έγκλημα. Σημαντικότερος παράγοντας εμφανίζεται η πρότερη θυματοποίηση, με έμφαση στα βίαια εγκλήματα, τα οποία στην Κύπρο συγκριτικά δεν βρίσκονται σε ιδιαίτερη έξαρση, ακόμα τουλάχιστον.
Ωστόσο, το υπόλοιπο 65%, των μπλόγκερς πάντοτε, αναγνωρίζει αιτίες ανησυχίας. 4 ήταν οι ψήφοι για την εγκατάλειψη, 2 για τους αλλοδαπούς περίοικους, 1 για τις παρέες νεαρών, 2 αναφέρθηκαν στην οικονομική εκμετάλλευση, 1 στην διαφθορά και 1 έμεινε αδιευκρίνιστη.
Φανερά, η κύρια αιτία με 23% αποδεικνύεται να είναι η κακή κατάσταση στη οποία παραμένει εδώ και χρόνια η παλιά πόλη. Τα κακοδιατηρημένα σπίτια, οι εγκαταλελειμμένοι δρόμοι, τα καμίας καλλιτεχνικής φύσης γκράφιτι, σε συνδυασμό με τα τελευταία επεισόδια, φαίνεται να επαληθεύουν την θεωρία του σπασμένου παραθύρου. Σύμφωνα με τις βασικές αρχές της κοινωνιολογίας, το περιβάλλον είναι ένας από τους τρεις συντελεστές με τους οποίους κάποιος αλληλεπιδρά κι επισυνάπτει σχέσεις. Και όπως και σε κάθε σχέση, καθοριστικότεροι είναι οι ρόλοι της αμοιβαιότητας και της εξουσίας. Η προκείμενη εγκληματολογική θεωρία λοιπόν, συνδυάζει την εμφάνιση α-ταξίας με την αύξηση της εγκληματικότητας σε μια περιοχή. O Kelling στο άρθρο του χρησιμοποιεί κυρίως παραδείγματα βανδαλισμού. Σε ένα κτήριο, το οποίο έχει μείνει για καιρό με ένα σπασμένο παράθυρο, σύντομα θα εμφανιστούν νέες ζημιές, κι άλλα σπασμένα παράθυρα, παραβιάσεις εισόδων και γκράφιτι. Εάν η πρώτη ζημιά, το πρώτο σημάδι διαταραχής, δεν επιδιορθωθεί άμεσα, εμπνέει αμοιβαία νέες ζημιές όλο και πιο έντονες. Ο λόγος; Λείπει το συστατικό της εξουσίας. Κάποιος ο οποίος θα μπορούσε να επαναφέρει την τάξη και να προλάβει την επιδείνωση με μια απλή επιδιόρθωση.
Πώς όμως συνδέεται ο βανδαλισμός και η κακή εμφάνιση μιας περιοχής με την αύξηση της γενικότερης εγκληματικότητας και δη της βίας; Εδώ, εκτός της σχετικής βιβλιογραφίας, υποστηρικτικά στοιχεία παρείχε το ποιοτικό κομμάτι της έρευνας, δύο πηγές κάτοικοι Λευκωσίας, άγνωστοι μεταξύ τους. "...(η περιοχή εντός των τειχών) εν όπως την συτζιά του μαύρου. Ο καθένας κάμνει ότι θέλει τζι μέσα..." Ατυχής η μεταφορική έκφραση που επέλεξε ο πρώτος συνεντευξιαζόμενος, σημειώστε πως δεν αναφερόταν μόνο στους αλλοδαπούς περιοίκους. "...'Άμα μαζεύκεται τόσος κόσμος που εν έχει καμιά δουλειά, απλά επειδή εμπνέει τους η περιοχή, δεν εν επόμενο να γίνουν φασαρίες; Να αρκέψουν να κινούνται ναρκωτικά;...Εγώ πάντως εν θα εκυκλοφορούσα μόνη μου στην περιοχή..." ισχυρίζεται ο δεύτερος.
Η ανησυχία για την ασφάλεια στην περιοχή υπάρχει. Και η εμφάνιση της περιοχής αποτελεί ένα από τα αίτια, όχι το κυριότερο κατά την άποψη μας. Η διαιώνιση της κατάστασης αυτής οδηγεί στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία. "Εμπνέει" διαταραχές, όπως βανδαλισμούς και φασαρίες, που αφήνουν να εννοηθεί πως δεν υπάρχει έλεγχος, άρα αυξάνει τις ευκαιρίες για σοβαρότερα αδικήματα και προσελκύει όσους εσκεμμένα θέλουν να διαπράξουν αδικήματα. Και για να προλάβω μερικούς, όχι, δεν αναφέρομαι ειδικά στις νεαρές παρέες. Άλλη μια βασική αρχή της εγκληματολογίας. Η διάπραξη οφείλεται στην ύπαρξη ευκαιρίας και ταυτόχρονα εκλογικευμένης θέλησης.
"...Λείπει ο έλεγχος...Χρειάζουνται περισσότερες περιπολίες..." απάντησε ερωτηθείς για τα σχέδια της αστυνομίας ο δεύτερος συνεντευξιαζόμενος. Η πρώτη πηγή όμως έχει τις αμφιβολίες της. "...Εν καλά που εν να κάμουν, όμως άτε! Πόσα εν να προλάβουν; Πόσους εν να δουν;..." Οι φανεροί περίπολοι της αστυνομίας θα δώσουν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, χωρίς όμως να σημαίνει απαραίτητα την σύλληψη εγκληματιών. Εξάλλου είναι κοινό μυστικό πως ο σκοτεινός αριθμός του εγκλήματος είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που παρουσιάζουν οι στατιστικές, αλλά και οι μηχανισμοί συντήρησης παράνομης συμπεριφοράς, όπως η μεταβολή και η μετακίνηση, δεν επιδέχονται λύσεις που θεωρούνται πολλές φορές ως πανάκεια.
