Κλέφτες και Πολίτες

Έχει ξαναγίνει να συλλαμβάνονται ληστές από πολίτες. Όμως, το να μπλέκεις στην καταστολή εγκληματιών, ειδικά όταν εμπλέκεται και κοντόκανο κυνηγετικό όλπλο, δεν είναι για αστεία. Είναι μαλιστα χρέος της αστυνομίας να αποτρέπει τους πολίτες από το να αποπειραθούν κάτι τέτοιο.

Μα η συνεργασία μεταξύ του συνταξιούχου αστυνομικού και των πολιτών σήμερα στην ληστεία της Τράπεζας Κύπρου στη Μέσα Γειτονιά, είναι ένα άριστο παράδειγμα του τί σημαίνει κοινωνική αλληλεγγύη. Είναι φυσικά και θέμα τύχης που όλα πήγαν κατ' ευχή, όμως η γρήγορη σκέψη και κατάστρωση στρατηγικής, από το αναποδογύρισμα της μοτοσυκλέτας, μέχρι την ανάληψη της σύλληψης του οπλισμένου ληστή από μόνος του και όχι με τη συνοδεία άλλου πολίτη, ήταν καθοριστική.

Θα μου πείτε, αν δεν ήταν συνταξιούχος δεν θα βρισκόταν καν εκεί η αστυνομία. Πράγματι! Αφού δεν είναι στις αρμοδιότητες της αστυνομίας να φυλάει τράπεζες! Κι ευτυχώς δηλαδή!

Plus TV και ξερό ψωμί

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου φίλο του ποδοσφαίρου ή οποιουδήποτε άλλου συγκεκριμένου αθλήματος. Λάτρης του αθλητισμού όμως είμαι. Και ναι, όσο κι αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, ώρες ώρες το απολαμβάνω να βλέπω μάπα, ανεξαρτήτου ποιας ομάδας παίζει. Και θα φωνάξω και θα βρίσω και θα ξεχαστώ μπροστά στην οθόνη ή το γήπεδο.

Χθες, δεν ήταν πολύ σπουδαίος ο αγώνας. Αλλά τον είδα. Όχι επειδή καίγομαι για τον Ερμή ή την ΑΕΛ, αλλά τόση πολλή εντύπωση μου έκανε που μπορούσα να δω παιχνίδι σε μη συνδρομητικό κανάλι. Πολύ πιθανόν για τελευταία φορά μάλιστα. Τί να πεις? Μπράβο? Αφού έτσι κι αλλιώς θα τα δώσουν κάπου τα δικαιώματα. Νυν υπερ πάντων το χρήμα, έτσι δεν είναι?

Πέντε Λέξεις Αρκούν

Με το σημερινό της φύλλο, ο Φιλελεύθερος δακτυλοδείχνει άτομο-συνεργάτη της αστυνομίας σε πολύ σοβαρή υπόθεση. Επιτρέψτε μου να γενικολογίσω, ώστε να μην διαπράξω κι εγώ το ίδιο λάθος.

Σέβομαι το έργο των ΜΜΕ και των ανθρώπων τους. Κατανοώ πολλές φορές πόσο εύκολο είναι να περάσουν τα ασαφή όρια της επαγγελματικής δεοντολογίας και του σεβασμού προς τα άλλα άτομα και δη τους πρωταγωνιστές των ειδήσεών τους. Καταλαβαίνω πως, όπως και σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν και σκάρτα φρούτα που δεν ενδιαφέρονται για οτιδήποτε και "χαλάνε την πιάτσα", ανάμεσά τους δυστυχώς και κάποιοι σε θέσεις αρχισυντακτών.

Μα ρε φίλε, μόλις έδωσες το τελειωτικό κτύπημα σε έναν άνθρωπο που μπορούσε να βοηθήσει πραγματικά σε ένα δύσκολο θέμα. Φυσικά ο τύπος έγινε είδηση επειδή κάτι πήγε στραβά, τα στραβά μόνο γίνονται ειδήσεις άλλωστε, μα τώρα πώς θα διορθωθεί το πράμμα, άμα το κρατάτε κι εσείς από κάτω? Ναι, να κάνετε τη δουλειά σας, μα γιατί να δυσκολεύετε τη δουλειά των άλλων, απλά και μόνο γράφωντας μια πρόταση παραπάνω?

Κάψε κι Εσύ ένα Βιβλίο! Βγάλε το Φασίστα από μέσα σου!

Οι άνθρωποι πιστεύουν πολύ στα σύμβολα. Ουσιαστικά, ολόκληρή τους η ζωή είναι φτιαγμένη με / για τα / από τα σύμβολα, όπως λέει ο Blumer κι οι άλλοι θεωρητικοί της Κοινωνικής Διαντίδρασης. Το καθένα απ 'αυτά ενέχει σημασίες άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο σημαντικές, ανάλογα με την αξία που του προσδίδει το άτομο, οι σημαντικοί άλλοι για το άτομο και οι περιστάσεις. Οι άνθρωποι λοιπόν ζουν / αναπνέουν / υποφέρουν / χαίρονται ανάμεσα σε / για τα / εξαιτίας των διάφορών σύμβολών.

Σκεφτείτε τότε, την συμβολική, και πραγματική κατά συνέπεια, σημασία της καταστροφής ενός συμβόλου, ενός συμβόλου θρησκευτικής σημασίας, που για πολλά εκατομύρια αποτελεί οδηγό πρακτικών ζωής και που καθορίζει πώς γεννιούνται και πώς πεθαίνουν. Η καταστροφή του Κορανίου, κι οποιουδήποτε άλλου θεωρούμενου ως υπέρτατου συμβόλου, δεν είναι για γέλια. Τουλάχιστον όχι γι' αυτούς που του προσδίδουν πραγματική αξία.

Εγώ όμως γέλασα όταν διάβασα για την "Παγκόσμια Ημέρα Κάψε Ένα Κοράνι". Πρώτον γιατί διοργανώνεται από εκκλησία. Αμέσως φαντάστηκα τα αντίποινα: Σταυροί και Καινές Διαθήκες να καίγονται στο προαύλιο και τα ΜΜΕ να βγάζουν τίτλους με μεγάλα γράμματα "Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΕΦΤΑΣΕ", "ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ" και λειπές βλακείες. Έπειτα λέει, διοργανώνεται με την ευκαιρία της 9ης επετείου της 11/9. Πώς πέρασε πάλι ο καιρός, πάλι θα βλέπουμε στις οθόνες μας τα αεροπλάνα να γίνονται στάχτη στους πύργους. Ναι, είναι ένα τρομερό γεγονός που έγραψε ιστορία και σκότωσε χιλιάδες αθώους. Μα φτάνει πια, με αυτό το κόμπλεξ. Τί κάνουν οι Αμερικανοί Ψυχολόγοι πια?

Μετά σκοτείνιασα... Τα βιβλία, τα όποια βιβλία, συμβολίζουν την γνώση, την άποψη, την ελευθερία μετάδοσης σκέψεων. Δημιουργούν συνειδήσεις, ιδέες, ιστορία. Οι Ναζί καίγαν τα βιβλία. Ούπς! Μα τί κάνεις? Συγκρίνεις του Συντρόφους με Ναζιστές? Πιπέρι στο στόμα! Μα, περί αυτού πρόκειται. Την ασέβεια, το μίσος, την καταστροφή, που συμβολίζει μια τέτοια κίνηση. Όχι μόνο προς το θρησκευτικό περιεχόμενο, ή τους ανθρώπους που εκφράζει το Κοράνι, αλλά προς τον πολιτισμό και την προσπάθεια ολόκληρης της ανθρωπότητας να κάνει και ν' αναπαράγει όλα όσα εκφράζει ένα βιβλίο.

Γίνε ο Μύθος

Πότε τα καθήκοντα που αναθέτονται σε έναν εργαζόμενο από το αφεντικό του υπερβαίνουν τις υποχρεώσεις του?

Δύσκολο να τραβήξεις μια γραμμή μεταξύ αυτών. Ειδικότερα όταν η σχέση με το αφεντικό δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά χειρότερα νομίζεις πως εκτός από αυτό είναι και φιλαράκι σου. Το θέμα είναι να μην μπεις στο τρυπάκι. Αρχικά δέχεσαι να κάνεις κάτι επειδή δεν σου είναι κόπος, μετά ακόμα κάτι γιατί δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις. Έπειτα, δεν μπορείς να πεις όχι ή ότι δεν εμπίπτει αυτό στις υποχρεώσεις σου. Το φιλαράκι τότε θα γίνει αφεντικό. Και δεν θα'χεις καλά ξεμπερδέματα.

Πώς βγαίνεις από το τρυπάκι? Ή τα σπάσας όλα, τον χέζεις όμορφα κι ωραία και χάνεις την δουλειά σου. Ή πολύ ευγενικά λες "λυπάμαι, αυτό δεν εμπίπμτει στα καθήκοντά μου", ξεχνάς το φιλαράκι σου, την ευνοϊκή μεταχείριση, τα μπόνους κτλ και γίνεσαι μύθος στο γραφείο. Παντού υπάρχει ένας μύθος, που λέει κι η διαφήμιση.

Κρίμα που αυτοί πληρώνονται λιγότερα.