Life has betrayed me once again,
I accept some things will never change.
I've let your tiny minds magnify my agony,
and it's left me with a chem'cal dependency for sanity.

Yes, I am falling... how much longer till I hit the ground?
I can't tell you why I'm breaking down.
Do you wonder why I prefer to be alone?
Have I really lost control?

I'm coming to an end,
I've realised what I could have been.
I can't sleep so I take a breath and hide behind my bravest mask,
I admit I've lost control.

Αυτό δεν λέγετε Αναρχία....

Έχουμε ξαναϋποστηρίξει την άποψη πως δεν υφίσταται ιδεολογία πια... Όλα μπαστάρδεψαν... Ίσως και να γεννηθήκαν εξ αρχής μπάσταρδα, όπως κι εμείς... Αλλά αυτό που γίνεται κάθε, μα κάθε φορά στις πορείες της Αθήνας, και τα νέα μέτρα, ούτε και κανένα άλλο συμβάν δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτές τις προσβολές στα πιο βασικά δικαιώματα των ανθρώπων, δεν λέγετε Αναρχία ή αντίσταση ή αγανάκτηση ή οτιδήποτε θέλουν να το ονομάσουν οι όποιοι καλοθελητές. Και περισσότερο λυπάμαι που παίρνει η μπάλα κι όλους αυτούς τους άνεργους-χαμηλόμισθους-εργάτες-φιλήσυχους διαδηλωτές, που έχουν όλα τα δίκαια με το μέρος τους, για τις μαλακίες που κάνουν οι αναρχικοί-επαναστάτες-γνωστοί-άγνωστοι και λοιποί προβοκάτορες... Λυπάμαι....