Παλιότερα δεν ακουγότανε πολύ ο αθεϊσμός. Ίσως ανάμεσα σε φίλους, ίσως από νεαρούς-αντί, ίσως σε αμπελο- και αλκοολ-σοφίες. Όμως λίγοι παραδέχονταν δημόσια πως δεν πίστευαν σε κανένα θρήσκευμα.
Και είναι λογικό. Πώς ν' αρνηθεί κανείς ένα κατασκεύασμα που κατεύθυνε την πορεία της ανθρωπότητας και έχει χυθεί τόσο αίμα στο όνομα του; Πώς να πεις ότι δεν υπάρχει κάτι, το οποίοι λαοί σύσσωμοι, κυβερνήσεις κι εξουσία το έχουν ως δεδομένο;
Ορίστε, σημείο των καιρών, αυτή η ομάδα που άρχισε να αφυπνίζεται τις τελευταίες δεκαετίες, αρνείται να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης εν αγνοία της και παρά τη θέλησή της, όπως γίνεται με τους περισσότερους από εμάς. Γιατί όλα στην ζωή είναι πολιτικά. Και με το να έχει βαπτιστεί κάποιος, δίνει αυτόματα το δικαίωμα στην εκκλησία να τον αντιπροσωπεύει και να απαιτεί εκ μέρους του. Έστω κι αν ονομάζει τον εαυτό του κουμουνιστή, έστω κι αν βρίζει χριστούς και παναγίες αποκλεισμένος στην κίνηση.
Ρίξτε μια ματιά εδώ για περισσότερα.
Η αγωνία μου όμως είναι μήπως η προσπάθεια να ξεφύγει κάποιος από την ακούσια εκμετάλλευση της εκκλησίας, γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και "πίεσης" από κάποιους άλλους. Όλα είναι πολιτικά. "Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις", είτε πρόκειται για ιδεολογία, είτε για πράξεις. Όμως η κόλαση είναι εδώ κι εμείς ρίχνουμε καύσιμα στη φωτιά.
Πάνω απ' όλα είναι να μένουμε αληθινοί και ειλικρινείς προς τον εαυτό μας. Πιστεύουμε ή όχι σε θεούς και δαίμονες, πρέπει να το ζούμε σε κάθε μας λέξη και κίνηση. Μην κάνουμε την απόπειρα και μετά μας πνίξει η ελπίδα. Δεν υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει το τώρα, εμείς και οι άλλοι. Και πίσω από το κάθε τί υπάρχει μια αιτία. Σ' αυτή την αιτία αξίζει να πιστεύουμε.
*Ενημέρωση*
Κάτι που είχα ξεχάσει... Μην καταλήξουμε να κάνουμε αυτά που κοροϊδεύουμε και αρχίσουμε να αγοράζουμε online "συγχωροχάρτια" και τινά "έγγραφα"!
